Royal International Air Tattoo: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Historia: drobne merytoryczne
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 7:
Pierwsze pokazy lotnicze pod nazwą Air Tattoo odbyły się w 1971 roku na lotnisku North Weald w hrabstwie [[Essex]] i zgromadziły ponad 100 samolotów. W 1976 roku pokazy przekształciły się w International Air Tattoo, a w 1996 roku królowa brytyjska [[Elżbieta II]] nadała im nazwę Royal International Air Tattoo, która obowiązuje do dziś. W 1973 roku impreza została przeniesiona do bazy [[Royal Air Force]] Greenham Common w hrabstwie [[Berkshire]] i pozostała na jej terenie do 1985 roku, kiedy to na stałe została przeniesiona do obecnej lokalizacji w bazie RAF Fairford. W 2000 i 2001 roku z powodu remontu pasa startowego w Fairford Air Tattoo odbywało się w bazie RAF Cottesmore w hrabstwie [[Rutland (hrabstwo)|Rutland]]. Do 2009 roku w pokazach uczestniczyły samoloty i śmigłowce z 51 krajów z całego świata. Największa wystawa odbyła się w 2003 roku, uczestniczyło w niej 535 samolotów. [[Księga rekordów Guinnessa]] odnotowała wtedy tę imprezę jako największą wystawę lotniczą na świecie. W 1997 roku można było zobaczyć po raz pierwszy zaprezentowany publicznie w [[Europa|Europie]] [[Stany Zjednoczone|amerykański]] bombowiec [[Northrop B-2 Spirit]], a w 2008 roku myśliwiec [[Lockheed F-22 Raptor]]. Obok maszyn współczesnych prezentowane są również samoloty historyczne. Wśród zaproszonych gości nie zabrakło również polskich akcentów. Pomiędzy prezentowanymi w Fairford samolotami znalazła się należąca do [[Marynarka Wojenna|Marynarki Wojennej]] polska [[PZL M28|"Bryza"]]. W 2009 roku przyleciało jedynie 269 maszyn, w tym po raz pierwszy prezentowany w Fairford samolot należący do Sił Powietrznych Algierii, którym był [[Lockheed C-130 Hercules]]. Podczas pokazów, poza wystawą naziemną, samoloty i ich załogi prezentują swoje umiejętności w locie. Częstym gościem jest zespół akrobacyjny Royal Air Force [[Red Arrows]].
 
W 2018 roku, tematem przewodnim pokazów była przypadająca w tym roku okrągła rocznica powstania Royal Air Force, którą utworzono 1 kwietnia 1918 roku. W odróżnieniu od poprzednich edycji, w 2018 roku pokazy odbywały się przez pełne trzy dni od piątku do niedzieli. Z tej okazji na ziemi i w powietrzu zorganizowano liczne pokazy nawiązujące do rocznicy. Na wystawie naziemnej, prezentowano praktycznie wszystkie typy statków powietrznych używanych w RAF. W powietrzu zaprezentował się Battle of Britain Memorial Flight, jednostka RAF latająca na historycznych samolotach. W jej składzie nad Fairford przeleciała formacja o nazwie "Trenchard" i Trenchard plus", w ich składzie znalazły się [[Avro Lancaster]], [[Douglas C-47 Skytrain]], [[Hawker Hurricane]] i [[Supermarine Spitfire]]. Jeden ze Spitfire latał w barwach maszyny [[Aleksander Gabszewicz|Aleksandra Gabszewicza]], z czasów gdy był on dowódcą [[1 Polskie Skrzydło Myśliwskie|131. Polskiego Skrzydła Myśliwskiego]]. Pokazy jednostki zostały nagrodzone King Hussein Memorial Sword. Do pokazów prezentujących historyczne maszyny w locie dołączyła formacja Heritage Flight, którą tworzyły amerykański [[Lockheed Martin F-35 Lightning II]], Supermarine Spitfire i [[North American P-51 Mustang]]. US Air Force w 2018 roku obok F-35, zaprezentowały [[McDonnell Douglas F-15 Eagle]], [[Boeing KC-135 Stratotanker]], [[KC-10 Extender]], [[Rockwell B-1B Lancer]], [[Boeing E-6 Mercury]]. Swoje maszyny na wystawie statycznej zaprezentowało Air Force Special Operations Command. Znalazły się tam MC-130J, śmigłowiec HH-60G, samolot pionowego startu i lądowania CV-22B Osprey. Osprey wziął również udział w pokazach w powietrzu. RIAT jest miejscem prezentacji czołowych zespołów akrobacyjnych świata. W 2018 roku widzowie mieli okazję zobaczyć [[Hiszpania|hiszpański]] [[Patrulla Águila]], [[Włochy|włoski]] [[Frecce Tricolori]], [[Szwajcaria|szwajcarski]] [[PC-7 Team]] i tradycyjnie już [[Red Arrows]]<ref>Paweł Bondaryk, ''Międzynarodowe pokazy lotnictwa wojskowego w stulecie Royal Air Force'', „Lotnictwo Aviation International”, nr 9 (2018), s. 90-98, {{ISSN|2450-1298}}</ref>
{{commonscat|Royal International Air Tattoo}}