Kirasjerzy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
co ma plik do tekstu |
m →Historia: Popr. cudzysłowu na polski |
||
Linia 7:
Jazda tego typu powstała w drugiej połowie XVI w. z przekształcenia w nią ciężkozbrojnej [[kopijnicy|jazdy kopijniczej]], choć nowożytnych kirasjerów poprzedzali w starożytności macedońscy [[Hetajrowie|''hetairoi'']] o zbliżonym przeznaczeniu bojowym i rynsztunku, co ich spadkobiercy. Jednostka ta oznaczała nowe stadium rozwoju europejskiej ciężkiej jazdy. Pancerz używany przez tych jeźdźców był znacznie lżejszy, zapewniając większą szybkość i zwinność. Znaczną uwagę poświęcano technikom jeździeckim. Kirasjerzy potrafili zadawać potężne, śmiercionośne uderzenia zarówno nieprzyjacielskiej konnicy, jak i piechocie.
W XVI wieku i w początku XVII wieku kirasjerzy walczyli ogniem z konia, stosując tzw. [[karakol (taktyka walki)|karakol]]. Dopiero w [[wojna trzydziestoletnia|wojnie trzydziestoletniej]] mający doświadczenie w [[I Rzeczpospolita|polskiej]] armii [[Gottfried Heinrich von Pappenheim]] i wzorujący się na nim [[Octavio Piccolomini]] używali kirasjerów do szarż cwałem na białą broń. Odtąd kirasjerzy atakowali w zwartym szyku, galopem z odległości 1800-700 kroków. Do przełamywania linii nieprzyjaciela używali [[Pałasz (broń)|pałaszy]], podczas gdy pistolety stanowiły broń rezerwową. Generał von Marvitz zapisał kiedyś:
Obok typowych kirasjerów w XVII wieku występowali tzw. półkirasjerzy, używający lżejszych zbroi i walczący przy użyciu [[arkebuz]]ów. Stanowili oni specyficzny rodzaj jazdy, pośredni między kirasjerami i [[Arkebuzeria|arkebuzerami]].
|