Prenk Bib Doda: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Gjakovarus (dyskusja | edycje) m →Życiorys: poprawa linków |
Gjakovarus (dyskusja | edycje) m →Życiorys: drobne merytoryczne |
||
Linia 20:
== Życiorys ==
Był synem Bib Dody, kierującego klanem Gjonmarkaj, najbardziej wpływowym wśród [[Mirdyci|Mirdytów]] i Hidy z d. Ajazi. Za udział w powstaniu antytureckim rodzina Gjonmarkaj została skazana na [[zesłanie]], gdzie w 1870 zmarł ojciec Prenka. Prenk Bib Doda spędził czternaście lat jako [[zakładnik]] na dworze sułtańskim w [[Stambuł|Stambule]]<ref>''Prenk Bib Doda'', Pochodnia. Narodowy Tygodnik Ilustrowany 1914/31 [30 lipca 1914], s.14-15</ref>. W 1876 powrócił do Albanii i należał do organizatorów powstania antyosmańskiego w 1877. Ponownie uwięziony przez Turków został [[Internowanie|internowany]] w [[Anatolia|Anatolii]]. Uwolniony w 1908 po wybuchu [[Rewolucja młodoturecka|rewolucji młodotureckiej]] powrócił do Oroshu. W 1911 był jednym z przywódców powstania antyosmańskiego. Wspólnie z [[Terenc Toçi|Terencem Toçim]] tworzył tymczasowe władze albańskie w [[Okręg Mirdita|okręgu Mirdita]].
Po powstaniu państwa albańskiego w 1914 książę [[Wilhelm zu Wied|Wilhelm von Wied]] zaprosił Prenka Bib Dodę, aby ten objął stanowisko ministra spraw zagranicznych i zapewnił poparcie katolickich plemion północy dla nowych władz. W czasie powstania muzułmanów przeciwko Wiedowi, Prenk wziął udział w bitwie o [[Shijak]]. 23 czerwca 1914 wpadł w zasadzkę i dostał się do niewoli. Wkrótce został uwolniony pod warunkiem złożenia [[Przysięga|przysięgi]], że nie będzie dalej walczył przeciwko rebeliantom.
| |||