Bitwa pod Puławami: Różnice pomiędzy wersjami

'''Bitwa pod Puławami''' - stoczona [[2 marca]] [[1831]] roku w czasie [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], rozegrała się między wojskami [[Polska|polskimi]] a [[Rosja|rosyjskimi]]. Czterogodzinna bitwa piechoty polskiej dowodzonej przez porucznika Adama Plewakę i ppor. Apolinarego Nykę oraz batalion strzelców pod dowództwem płk. [[Juliusz Małachowski|Juliusza Małachowskiego]] zakończyła się pełnym sukcesem, dowódcy nagrodzeni zostali medalami złotymi [[Virtuti Militari]] nr 24, 25 i 26<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.plewako.pl/kpt_adam_plewaka/zdobycie_Pulaw.htm|tytuł=Wyzwolenie Puław przez Wojsko Polskie korpusu gen. Dwernickiego w dniu 2 marca 1831 r.|data dostępu=2010-04-16|opublikowany=Towarzystwo Rodu Plewako}}</ref>.

W tym czasie na głównym froncie powstania panował zastój. Polacy po [[Bitwa pod Grochowem|bitwie grochowskiej]] nie mieli pomysłu na prowadzenie operacji wojennych, a Rosjanie nie mieli możliwości szturmu na [[Warszawa|Warszawę]]. Generał [[Józef Dwernicki|Dwernicki]] miał plan dostania się na [[Wołyń]], w celu wzniecenia tam powstania. W tym celu należało jednak przejść [[Wisła|Wisłę]] i rozbić siły wroga. W nocy z 1 na 2 marca część jednostek jego [[Korpus (wojsko)|korpusu]], przeprawiła się przez skutą lodem [[Wisła|Wisłę]], i wyparła Rosjan z [[Puławy|Puław]].

Pod wieczór 2 marca cały korpus Dwernickiego stanął już w Puławach. Siły Dwernickiego wynosiły 6,5 tysiąca ludzi, przeważnie dobrze wyszkolonego, zaprawionego w boju żołnierza, oraz 12 dział. Był to oddział zbyt duży i zbyt cenny, by przeznaczać go na boje partyzanckie na Wołyniu, ale zbyt słaby, by mógł liczyć się w walce z [[Cyprian Kreutz|Cyprianem KreuztemKreutzem]] na Lubelszczyźnie czy [[Fiodor Rydygier|Fiodorem Rydygierem]] na Podolu (11 tysięcy ludzi i 36 dział).

Kolejne starcia Dwernickiego z Kreutzem miało miejsce następnego dnia pod [[Bitwa pod Kurowem (1831)|Kurowem i Markuszowem]].