Wersja z 19:02, 6 lis 2019 edytuj Sumek101 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 12 037 edycji →‎Średniowiecze: drobna rozbudowa ← poprzednia edycja		Wersja z 21:45, 6 lis 2019 edytuj anuluj edycję Sumek101 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 12 037 edycji wyodrębnienie sekcji przypisy + drobne stylistyczne następna edycja →
Linia 10: == Średniowiecze == [[Plik:MS 44 A 8 1v.jpg\|thumb\|200px\|right\|]] W średniowieczu zaczęły powstawać pierwsze [[Traktat (nauka)\|traktaty]] szermiercze, stanowiące zbiory technik użytecznych w pojedynkach ~~(również [[Pojedynek sądowy\|sądowych]])~~, kładące szczególny nacisk na zręczność, precyzję, spryt jak i stosowanie różnego rodzaju sztuczek. W tym okresie powstawały również pierwsze szkoły szermiercze (mimo zakazów w niektórych miastach Francji i Anglii). Szczególną popularnością w średniowiecznych traktatach, cieszył się [[miecz]], jednak zawierały one również techniki posługiwania się inną bronią jak np. [[sztylet]]em, [[kord (broń)\|kordem]] czy [[włócznia\|włócznią]]<ref>http://wiktenauer.com/wiki/Treatises</ref>.▼ Również w średniowieczu najważniejszą bronią był miecz. Walki na miecze często kończyły się [[Walka wręcz\|walką wręcz]]. W XIII wieku pojawiły się miecze przeznaczone do pchnięć, którymi starano się trafiać w słabe miejsca zbroi co wymagało większej precyzji przy prowadzeniu broni (często pomagano sobie technikami półmieczowania). W walkach konnych wykorzystywano [[Kopia (broń)\|kopie]]. W XIII wieku pojawiły się miecze przeznaczone do pchnięć, którymi starano się trafiać w słabe miejsca zbroi co wymagało większej precyzji przy prowadzeniu broni (często pomagano sobie technikami półmieczowania). W walkach konnych wykorzystywano [[Kopia (broń)\|kopie]]. Wbrew powszechnym stereotypom uzbrojenie średniowieczne było dość lekkie. [[Miecz długi]] (czyli o dwuręcznej rękojeści) ważył średnio około 1,4 kilograma, natomiast przeciętny miecz jednoręczny ważył około jednego kilograma. Waga [[zbroja płytowa\|zbroi płytowej]] także była znacznie mniejsza niż powszechnie się uważa, od 20 do 30 kilogramów. Czyli mniej niż dzisiejsi żołnierz noszą w plecaku, a watro dodać że ciężar zbroi rozkładał się na całym ciele a nie tylko naciskał na barkach.▼ W owym czasie wyróżnić można trzy typy [[pojedynek\|pojedynków]]: [[Pojedynek sądowy\|pojedynki sądowe]] (tzw. Sądy Boże), pojedynki [[Honor (etyka)\|honorowe]] i pojedynki [[Rycerstwo\|rycerskie]]. Sądy Boże były zbrojnymi pojedynkami oskarżyciela z oskarżonym – wierzono wówczas, że winny musi przegrać bo jak to wyraził [[Augustyn z Hippony\|św. Augustyn]]: ''Podczas pojedynku typu sąd boży Pan Bóg patrzy szeroko otwartymi oczyma, bacząc, by niewinnemu nie stała się krzywda''. Sądy Boże były pojedynkami na śmierć i życie. Przed walką uzgadniano co w walce wolno, a czego nie wolno. Można było jednak posłużyć się zastępcą, którego zwano ''championem''. Linia 16 ⟶ 18: W kulturze [[Dwór monarszy\|dworskiej]] rozkwitł zwyczaj organizowania [[Turniej rycerski\|turniejów rycerskich]]. Turnieje takie wywodziły się z ćwiczeń wojskowych (przygotowywać miały do realnych pojedynków wojennych) były też jednocześnie pewna formą dworskiej rozrywki. W pojedynkach stosowano broń tępą lub ostrą. Takie "zabawy" często kończyły się jednak niejednokrotnie ciężkimi ranami lub [[śmierć\|śmiercią]] biorących w nich udział rycerzy. Ogłaszano je na kilka miesięcy wcześniej by rycerze z odległych krajów mogli przybyć na czas. Jeśli, jakaś dama złożyła oświadczenie, że dany rycerz zachował się wobec niej w sposób łamiący etykietę dworską był wykluczany z udziału w turnieju. Na dziedzińcach [[zamek\|zamków]] lub pod murami miasta budowano amfiteatralną widownię z lożą dla książąt, księżniczek i dam dworu a miastu nadawano odświętny wygląd. Z okazji tej do miast ściągali też wędrowni [[trubadurzy]], sztukmistrzowie i linoskoczkowie – niektórzy z nich występowali podczas wystawnej uczty wystawianej wieczorem na [[zamek\|zamku]]. Z tego okresu wywodzą się też tak zwane [[Etos rycerski\|zasady rycerskie]] ([[kodeks rycerski]]) w tym zasada równych szans (walczący byli uzbrojeni w równorzędną broń, oddawali honor przed i po walce). Walczono na ~~[[miecz]]e~~miecze i [[Kopia (broń)\|kopie]] (pieszo i konno) oraz na [[topór\|topory]], [[sztylet\|sztylety]] i [[Halabarda\|halabardy]]. Zwycięzcy zyskiwali chwałę i sławę (wymienić tu można na przykład [[Zawisza Czarny z Garbowa\|Zawiszę Czarnego]] – jednego ze znakomitszych rycerzy tamtych czasów). Znana też jest legenda o [[celtowie\|celtyckim]] [[Król Artur\|królu Arturze]] i jego [[Rycerze Okrągłego Stołu\|dwunastu rycerzach]], którzy jak inni [[błędny rycerz\|''błędni rycerze'']] przemierzali Europę w poszukiwaniu godnych rywali, i potykali się z nimi dla sławy. ▲W średniowieczu zaczęły powstawać pierwsze [[Traktat (nauka)\|traktaty]] szermiercze, stanowiące zbiory technik użytecznych w pojedynkach (również [[Pojedynek sądowy\|sądowych]]), kładące szczególny nacisk na zręczność, precyzję, spryt jak i stosowanie różnego rodzaju sztuczek. W tym okresie powstawały również pierwsze szkoły szermiercze (mimo zakazów w niektórych miastach Francji i Anglii). Szczególną popularnością w średniowiecznych traktatach, cieszył się [[miecz]], jednak zawierały one również techniki posługiwania się inną bronią jak np. [[sztylet]]em, [[kord (broń)\|kordem]] czy [[włócznia\|włócznią]]<ref>http://wiktenauer.com/wiki/Treatises</ref>. ▲Wbrew powszechnym stereotypom uzbrojenie średniowieczne było dość lekkie. [[Miecz długi]] (czyli o dwuręcznej rękojeści) ważył średnio około 1,4 kilograma, natomiast przeciętny miecz jednoręczny ważył około jednego kilograma. Waga [[zbroja płytowa\|zbroi płytowej]] także była znacznie mniejsza niż powszechnie się uważa, od 20 do 30 kilogramów. Czyli mniej niż dzisiejsi żołnierz noszą w plecaku, a watro dodać że ciężar zbroi rozkładał się na całym ciele a nie tylko naciskał na barkach. == Wprowadzenie broni palnej i czasy rapiera == Linia 195 ⟶ 193: * Patryk Skupniewicz ''O przyjemnościach uprawiania szermierki'' [w:] Jan Grad, [[Hanna Mamzer]] ''Kultura przyjemności. Rozważania kulturoznawcze'', Poznań 2005, [[Wydawnictwo Naukowe UAM\|Wydawnictwo UAM]], {{ISBN\|83-232-1503-0}} * Bartłomiej Szyndler ''Pojedynki'', Warszawa 1987, [[Wydawnictwo Naukowe PWN\|Państwowe Wydawnictwo Naukowe]], [[Logos (seria wydawnicza)\|seria ''Logos'']], {{ISBN\|83-01-07402-7}} == Przypisy == {{Przypisy}} == Linki zewnętrzne ==

Historia szermierki: Różnice pomiędzy wersjami