George Buchanan: Różnice pomiędzy wersjami

Studia rozpoczął na [[Sorbona|Uniwersytecie Paryskim]] w wieku 14-tu lat, ukończył je w [[Glasgow]] 11-ście lat później, uzyskując stopień [[bakałarz]]a. Po ukończeniu studiów wyjechał do [[Paryż]]a, gdzie został profesorem tamtejszego uniwersytetu, wkrótce przeszedł na [[kalwinizm]]. W [[1537]] powrócił do rodzinnej [[Szkocja|Szkocji]], gdzie napisał dwie głośne [[satyra|satyry]] na [[Franciszkanie|zakon franciszkanów]]. Dzięki pierwszej satyrze król [[Jakub V]] powierzył mu wychowanie jednego ze swoich nieślubnych synów. Druga satyra spowodowała reakcję [[kardynał]]a Beatona, który nakazał aresztować Buchanana. Zmuszony do ucieczki, udał się do Paryża a stamtąd do [[Bordeaux]].

W Bordeaux został profesorem [[łacina|łaciny]], poświęcił się także pracy literackiej, min. tłumaczył tragedie [[Grecja|greckie]] na łacinę. W [[1547]] został profesorem na [[portugalia|portugalskim]] [[Uniwersytet Coimbra|Uniwersytecie Coimbra]]. Gdy uniwersytet opanowali [[jezuici]], Buchanana jako [[heretyk]] został aresztowany i osadzony w [[Lizbona|Lizbońskim]] klasztorze Sao Bento. Poddano go ortodoksyjnej [[indoktrynacja|indoktrynacji]] mającej przywrócić go na łono prawowiernego kościoła. Po czterech latach został zwolniony i powróciło przez [[Anglia|Anglię]] do Paryża, gdzie poświęcił się studiom [[teologia|teologicznym]]. W [[1860]] na stałe powrócił do Szkocji i ponownie publicznie ogłosił się stronnikiem [[protestantyzm]]u.

Zwolennik [[Maria Stuart|Marii Stuart]], po zamordowaniu z jej rozkazu [[lord Darnley|lorda Darnleya]] stał się zagorzałym przeciwnikiem królowej Szkocji. W [[1870]] został wychowankiem małoletniego króla [[Jakub VI|Jakuba VI]], w tym czasie kierował także kancelarią królewską (do [[1879]]) i był strażnikiem pieczęci.