Adolphe Thiers: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) styl do poprawy |
|||
Linia 1:
{{dopracować|styl}}
{{Polityk infobox
|polityk =
|data urodzenia = [[18 kwietnia]] [[1797]]
|miejsce urodzenia = [[Marsylia
|data śmierci = [[3 września]] [[1877]]
|miejsce śmierci = [[Saint-Germain-en-Laye
|grafika = [[Plik:AdolpheThiersParNadarjpeg.jpg|185px]]
|pełne imię i nazwisko = Louis Adolphe Thiers
|funkcja = 2. [[Prezydenci Francji|Prezydent Republiki Francuskiej]]<br />[[Andora|Współksiążę Andory]]
|partia =
|od = [[31 sierpnia]] [[1871]]<br />(
|do = [[24 maja]] [[1873]]
|poprzednik = [[Louis Jules Trochu]]
Linia 17 ⟶ 18:
|quote = Louis Adolphe Thiers
}}
'''Louis Adolphe Thiers''' (ur. [[18 kwietnia]] [[1797]] w [[Marsylia|Marsylii]], zm. [[3 września]] [[1877]] w [[Saint-Germain-en-Laye]]
Z zawodu adwokat i dziennikarz liberalny w [[Paryż]]u, gdzie pracował od 1821 roku. W roku 1830 wydał dziennik ''National''. Jego działalność sprawiła, iż został inspiratorem protestu przeciwko ordonansom i współtwórcą [[Rewolucja lipcowa we Francji|rewolucji lipcowej]]. Pozyskał wkrótce masy ludowe, został po rewolucji 1830 radcą stanu i podsekretarzem stanu w ministerstwie skarbu, oraz deputowanym.
Działalność polityczną rozpoczął w okresie panowania [[Ludwik Filip I|Ludwika Filipa]]. Wsławił się wówczas jako przeciwnik radykalnych ugrupowań republikańskich, krwawo stłumił zorganizowane przez nie powstanie w 1834 roku.
Od 1832 minister spraw wewnętrznych, później handlu i robót publicznych. Od 1836 premier i [[Francuscy ministrowie spraw zagranicznych|minister spraw zagranicznych]] od lutego do sierpnia. Wkrótce przeszedł do opozycji, po czym w 1840 został premierem ministrem spraw zagranicznych od marca do października. Dążył do oparcia Francji o granice [[Ren]]u, wobec jednakże zarzutów, że chce wywołać wojnę europejską, ustąpił z gabinetem i przeszedł znów do opozycji. Po 1848 przeciwnik [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]] wyznając poglądy orleanistyczne, w czasie zamachu stanu 1851 uwięziony, żył (1851-1852) na wygnaniu. Powróciwszy do [[Paryż]]a poświęcił się badaniom naukowym, od 1863 znów deputowany, został znów przywódcą opozycji. W 1870 przeciwnik przedwczesnego wypowiedzenia wojny Prusom. Daremnie zabiegał w swej podróży o pomoc mocarstw dla Francji.
| |||