Oszczep (broń): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika Hejsokoły (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Paweł Ziemian BOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4:
W starożytności miotane oszczepy były najprawdopodobniej używane w okresie [[Mykeny|mykeńskim]], na co wskazują znaleziska niewielkich grotów włóczni tego typu{{odn|Warry|1995|s=21}}; w Grecji w okresie klasycznym różne rodzaje oszczepów były wykorzystywane w walkach na morzu{{odn|Warry|1995|s=31}}, przez kawalerię i przez lekką piechotę, pełniącą funkcję harcowników, np. przez [[Peltasta|peltastów]]{{odn|Warry|1995|s=37}}. [[Tracja|Traccy]] peltaści wyposażeni byli zazwyczaj w kilka oszczepów o długości od 1,1do 1,6 m, które przy chwycie miały pętlę, ułatwiającą daleki i celny rzut{{odn|Warry|1995|s=50-51}}. Perska lekka piechota też wyposażona była w oszczepy, w odróżnieniu od elitarnych oddziałów [[Nieśmiertelni|nieśmiertelnych]], którzy mieli cięższe włócznie do walki wręcz{{odn|Warry|1995|s=38}}. Specyficzną bronią miotaną ciężkiej [[legion|piechoty rzymskiej]] było [[pilum]]{{odn|Warry|1995|s=112-113}}, ale pierwsza linia wojsk wczesnej republiki używała typowych oszczepów{{odn|Warry|1995|s=109-110}}.
W Europie, w [[średniowiecze|średniowieczu]] oszczep jako broń miotana wyszedł praktycznie z użycia, wobec dużo większej skuteczności [[Łuk (broń)|łuków]] i [[kusza|kusz]]{{r|waldman}}. Pozostał natomiast w użyciu jako [[broń myśliwska]], o szerokim, liściastym ostrzu, wyposażonym w specjalną poprzeczkę, ( rohatyna) która uniemożliwiała zbyt głębokie wbicie się broni w ciało ofiary{{r|kwasniewicz}}.
Istnieje bardzo wiele lokalnych wariantów miotanych broni drzewcowych jak np. [[angon]], [[assagaj]], [[solliferum]], [[dziryt]] itp.
| |||