Karl Pflanzer-Baltin: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Linki zewnętrzne: dodanie kategorii przy użyciu AWB
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, kat.
Linia 1:
'''Karl freiherr von Pflanzer-Baltin''' (ur. [[1 czerwca]] [[1855]] w [[Pecz]]u, zm. [[8 kwietnia]] [[1925]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]) – [[generał pułkownik]] [[Armia Austro-WęgryWęgier|austro-węgierskicesarskiej i królewskiej Armii]], dowódcadoktor filozofii i prawa.
 
== Życiorys ==
Urodził się w rodzinie wojskowegogenerała audytora, generała Wilhelma Pflanzera. Odbył edukację wojskową. iNa 1 wrześniastopień [[1875podporucznik]]a otrzymałzostał przydziałmianowany ze starszeństwem z 1 września 1875 i wcielony do [[1. pułkuPułk Dragonów (austro-węgierski)|Czeskiego Pułku Dragonów Nr 1]] w dragonówPardubicach. Niebawem trafił do szkoły sztabowej, którą ukończył w [[1880]]. Do 1889 pełnił rozmaite funkcje w sztabach korpusów i brygad we [[Lwów|Lwowie]], [[Przemyśl]]u i [[Timișoara|Temeszwarze]]. W 1884 został awansowany do stopnia [[rotmistrz]]a [[18. dywizjiDywizja piechotyPiechoty (austro-węgierska)|18 Dywizji Piechoty]] w [[Mostar]]ze.
 
W 1889 stacjonował w [[Tarnów|Tarnowie]], w szeregach słynnego [[2. pułkuPułk ułanówUłanów Schwarzenberga(austro-węgierski)|Galicyjskiego Pułku Ułanów Nr 2]]. W czasie pobytu w tym garnizonie poznał swoją przyszłą żonę, Jadwigę Feger, z którą miał 2dwóch synów (jeden z nich zginął podczas I wojny).
 
20 marca 1893 ojciec Pflanzera w dowód zasług otrzymał tytuł szlachecki Edler von Baltin, podobnie jego syn Karl, który został uhonorowany w ten sam sposób 8 kwietnia tego roku. Został adoptowany przez wuja Josefa von Baltina, który przekazał mu tytuł barona.
Linia 9 ⟶ 10:
1 maja 1903 Karl Pflanzer-Baltin został generałem majorem. Już wówczas dał się poznać jako wytrawny taktyk, zwolennik teorii, zgodnie z którą podwładni powinni doskonale rozumieć zamiary szefa. Jego niekonwencjonalna metoda osobistego nadzoru nad szkoleniem żołnierzy była krytykowana przez innych wyższych rangą oficerów, co jednak nie przeszkodziło mu w awansach.
 
Jako generał porucznik 1 października 1907 objął dowództwo [[4. dywizjiDywizja wPiechoty [[Brno(austro-węgierska)|Brnie4 Dywizji Piechoty]] w Brnie. W 1911 Pflanzer został generalnym inspektorem korpuśnych szkół korpusowychoficerskich. 29 października 1912 został mianowany tytularnym [[Generał kawalerii|generałem kawalerii]], roka 28 późniejpaździernika awansował1914 domianowany stopniarzeczywistym generałagenerałem kawalerii.
 
W czasie I wojny światowej zrobił błyskotliwą karierę. Na przełomie lat 1914-1915 zdołał zatrzymać w Karpatach atak armii rosyjskiej prącej z zajętej Galicji do [[Kotlina Panońska|Kotliny Panońskiej]]. Za osiągnięcia frontowe 25 kwietnia 1915 otrzymał order Leopolda i tytuł tajnego radcy dworu.
 
20 grudnia 1915 został uhonorowany[[Szef własnościąpułku|szefem]] [[93. pułkuPułk piechoty,Piechoty 1(austro-węgierski)|Pułku Piechoty Nr 93]]. 8 maja 1916 podniesionyzostał mianowany dona rangistopień generała pułkownika. Zarazem za zasługi w wyzwoleniu [[Czerniowce|Czerniowiec]] spod okupacji rosyjskiej tamtejszy uniwersytet przyznał mu doktorat ''honoris causa'' w dziedzinie filozofii.
 
W 1916 został skrytykowany przez dowództwo niemieckie, które mu nie ufało i odmówiło podporządkowania się w skali operacyjnej podczas [[Ofensywa Brusiłowa|ofensywy Brusiłowa]]. Na osobiste polecenie następcy tronu Pflanzer-Baltin podał się do dymisji.
 
Po objęciu tronu przez cesarza Karola, Pflanzer-Baltin powrócił w 1917 do służby. 8 marca 1918 został generalnym inspektorem piechoty, a w lipcu 1918 objął dowodzenie na froncie albańskim ''Armegruppe Albanien'', gdzie odniósł wiele zwycięstw nad aliantami. Do samego końca wojny generał Pflanzer-Baltin pozostał nie pobity w polu. 1 grudnia 1918 został przeniesiony w stan spoczynku.
 
Po wojnie osiadł w Wiedniu, gdzie zmarł, został pochowany na cmentarzu Hietzinger.
Linia 26 ⟶ 27:
{{Kontrola autorytatywna}}
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Pflanzer-Baltin, Karl}}
[[Kategoria:Wojskowi Austro-Węgier]]
[[Kategoria:Austriaccy generałowie]]
[[Kategoria:Absolwenci Terezjańskiej Akademii Wojskowej]]
[[Kategoria:Generałowie pułkownicy cesarskiej i królewskiej Armii]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Peczu]]
[[Kategoria:Szefowie austro-węgierskich pułków]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1855]]
[[Kategoria:Zmarli w 1925]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Peczu]]