Księga Estery: Różnice pomiędzy wersjami

== Interpretacja teologiczna ==

[[Kościół (teologia)|Kościół]] opierający się od początku na greckim tekście Księgi Estery, w jej interpretacji uwzględniał zarówno fabułę wspólną z tekstem hebrajskim, jak i treść modlitw Estery i Mardocheusza, znanych jedynie z Septuaginty. Jak zaznaczają jednak bibliści, np. katolicki Johann Göttsberger (1868–1958) i protestancki Helmer Ringgren (1917–2012), wersja grecka nie wnosi żadnych dodatkowych treści teologicznych, ale jedynie je bardziej wyjaśnia<ref>{{Cytuj książkę|autor=Johann Göttsberger|tytuł=Einleitung in das Alte Testament|miejsce=Freiburg im Breisgau|data=1958|strony=113—116}}</ref><ref>{{Cytuj książkę|autor=Helmer Ringgren|tytuł=Das Buch Esther|miejsce=Göttingen|data=1928|strony=190}}</ref>. Uznając to za podstawę interpretacji teologicznej [[Stanisław Grzybek]] streszcza ją słowami: „Księga Estery należy do tych nielicznych ksiąg Starego Testamentu, które zostały napisane specjalnie w tym celu, aby jej czytelnikom przedstawić wyraźnie naukę o Opatrzności Bożej czuwającej stale nad losami swojego narodu”{{odn|Teologia Księgi Estery|s=203}}. Autor księgi, dzięki zastosowaniu midraszu, jako rodzaju literackiego, pomijając wiele znanych powszechnie szczegółów historycznych, „główny nacisk kładzie na pouczenie religijno-moralne, które jest w ogóle naczelnym celem tej jego księgi”{{odn|Teologia Księgi Estery|s=204}}. Jako podstawowe treści teologiczne księgi ks. Grzybek wymienia:

* [[Dekalog]] najwyższą normą wiary i moralności – Żydzi walczą, dopominając się o swoje religijne swobody. W takiej interpretacji Księga Estery nie tylko nabiera wyraźnie religijnego charakteru, ale staje się jasne, że główną pobudką do jej napisania, było ze strony autora usiłowanie rozstrzygnięcia, pewnych religijnych trudności. Autor cel swój osiągnął dzięki zaakcentowaniu zasadniczej roli Dekalogu i Przymierza w codziennym życiu narodu wybranego.

* Bóg jedynym stwórcą i wspomożycielem oraz królem wszystkich narodów – Zdaniem autora księgi Bóg to realnie istniejący władca, w przeciwstawieniu do bożków pogańskich, które nie istnieją oraz Król, który karze swoich podwładnych za upadki i przestępstwa przeciwko Niemu, ale równocześnie daje im nadzieję ostatecznego ich wybawienia. „Król, od którego zależni są wszyscy inni królowie ziemscy, choćby najbardziej potężni, dlatego bo On jest Królem bogów i władcą nad wszystkimi władcami”. Takie ujęcie Boga-Króla jest podobne do tego z Psalmu 109/110.