Rafał Grupiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
akt. |
dr techn. |
||
Linia 22:
W 1980 brał udział w zakładaniu szkolnego koła [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] w [[Liceum Plastyczne im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu|Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu]]<ref name="Historia">{{Cytuj stronę |url = http://www.lp.poznan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1&Itemid=2 |tytuł = Z historii szkoły. Jubileuszowe reminiscencje. |nazwisko = Prymas-Jóźwiak |imię = Karolina |nazwisko2 = Pijanowska |imię2 = Agnieszka |data dostępu = 2016-10-14}}</ref>. Był współzałożycielem Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty i Wychowania w [[Wielkopolska|Wielkopolsce]], założycielem i redaktorem czasopism [[Wydawnictwo podziemne|drugiego obiegu]], w tym od 1985 do 1999 niezależnego miesięcznika literackiego „[[Czas Kultury]]”, który w 1990 zaczął ukazywać się oficjalnie.
W latach 1991–1992 był redaktorem „Tygodnika Literackiego”, a w latach 1994–1995
Od 1990 do 1998 był członkiem zarządu spółki wydawniczej „Obserwator”, współtworzył (wspólnie z Krystyną i [[Ryszard Krynicki|Ryszardem Krynickimi]]) serię wydawniczą [[Wydawnictwo a5|A5]], był pomysłodawcą serii wydawniczej [[Biblioteka Czasu Kultury]]. W latach 1995–1997 przewodniczył zespołowi doradczemu [[Ministerstwo Edukacji Narodowej|Ministerstwa Edukacji Narodowej]] i Telewizji Edukacyjnej ds. tworzenia i rozpowszechniania programów edukacyjnych dla szkół. W latach 1997–1998 współtworzył cykl dokumentalny pt. ''Dzieje kultury polskiej''<ref>{{Filmpolski|osoba|1189176|Rafał Grupiński}}. [dostęp 2015-06-04].</ref><ref>{{Filmpolski|tytuł|429571|Dzieje kultury polskiej}}. [dostęp 2015-06-04].</ref>. W latach 1997–1998 zasiadał w radzie nadzorczej Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego AGROPOL w Sokołowie.
Linia 34:
16 listopada 2007 zaczął pełnić funkcję [[Sekretarz stanu (Polska)|sekretarza stanu]] w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 7 października 2009 podał się do dymisji. Dwa tygodnie później został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego PO. 26 października tego samego roku odszedł z rządu. 22 maja 2010 został wybrany na przewodniczącego PO w [[województwo wielkopolskie|województwie wielkopolskim]], pokonując [[Waldy Dzikowski|Waldego Dzikowskiego]].
W 2011 kandydował w [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2011 roku|wyborach parlamentarnych]] z 1. miejsca na liście [[komitet wyborczy|komitetu wyborczego]] PO w [[Okręg wyborczy nr 39 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|okręgu wyborczym nr 39]] w [[Poznań|Poznaniu]] i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 40 510 głosów (10,13% głosów oddanych w okręgu)<ref
W 2015 był jednym z założycieli komitetu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich<ref>{{Cytuj stronę|url = https://archive.is/fTku6|tytuł = Bronisław Komorowski pierwszym zarejestrowanym kandydatem|opublikowany = popieramkomorowskiego.pl |data dostępu = 2015-06-04}}</ref>. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2015 roku|wyborach w tym samym roku]] z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 29 122 głosy)<ref
W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2019 roku|2019]] został wybrany z listy [[Koalicja Obywatelska|Koalicji Obywatelskiej]] na posła [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IX kadencji|IX kadencji]] Sejmu, otrzymując 17 933 głosy<ref
== Życie prywatne ==
| |||