Technologia wielkopłytowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, WP:SK
m drobne techniczne
Linia 102:
Zastąpienie dużych spółdzielni budowlanych prywatnym budownictwem lub działalnością [[Deweloper budowlany|deweloperską]] spowodowało upadek budownictwa wielkopłytowego. Zmniejszenie skali inwestycji na początku lat 90. XX w. nie pozwalało na opłacalną produkcję prefabrykatów betonowych i doprowadziło do zamknięcia fabryk domów. Zadecydowały o tym także niska jakość wykonania budynków w tej technologii, zmiana mody, zmiany społeczne: narastające rozejście się dochodów społecznych i co za tym idzie aspiracji. Nowe budynki mieszkalne budowane na osiedlach, na placach często w centrum miasta, projektowane są indywidualnie. Odejście od typowych rozwiązań pozwala architektom na realizację własnych koncepcji architektonicznych. Wprowadzenie nowych, energooszczędnych technologii drewnianych oraz edukacja i ponowne szacowanie kosztów wskazały, że przy zróżnicowaniu konstrukcji bardziej opłacalne jest budownictwo konwencjonalne lub lekkie.
 
Problemem często podnoszonym w prasie jest trwałość budynków wzniesionych w technologii wielkopłytowej. Ma ona zależeć przede wszystkim od trwałości połączeń między płytami i szacowana jest na kilkadziesiąt do ponad stu lat<ref>Semczuk Przemysław: „Jak budowano wielką płytę”. Newsweek Polska 2010, 7, 40-42, {{ISSN |1642-5685}}.</ref>.
 
Wielka płyta produkowana jest jedynie jako forma elementów konstrukcyjnych, np. stropów (nadal można spotkać np. płyty stropowe kanałowe stosowane w systemie W-70). W budownictwie nadal używane są wielkogabarytowe elementy prefabrykowane konstrukcji np. [[Hala (budownictwo)|hal]], [[most]]ów, jednak nie jest to „wielka płyta”. Wśród wielkogabarytowych elementów płytowych najczęściej używane są płyty stropowe wielootworowe, wstępnie sprężone albo płaskie, traktowane jednocześnie jako rodzaj [[Szalowanie|deskowania]] – tzw. [[szalunek tracony]]. Dostarczane płyty mają niewielką grubość 5 lub więcej centymetrów. Część zbrojenia, tzw. zbrojenie dolne jest wbudowane w płytę, pozostała część zbrojenia montowana jest na budowie. Na płytę wylewana jest mieszanka betonowa – uzupełniająca, tak aby otrzymać potrzebną grubość stropu). Nie są to płyty o jednolitych rozmiarach (wymiary płyt płaskich każdorazowo są dostosowywane do danego projektu, a nawet płyty sprężone można zamówić o potrzebnych długościach). Zakłady prefabrykacji dostarczają też prefabrykowane płyty ścienne, używane niekiedy przy budowie np. hal, produkowane według indywidualnych rozwiązań projektowych.