Aleksander Bocheński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
poprawa linków |
||
Linia 51:
W [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w 1939 Aleksander Bocheński walczył w [[22 Pułk Ułanów Podkarpackich|22 pułku ułanów Karpackich]]. Przez kilka miesięcy więziony przez [[NKWD]] w Brodach, następnie zwolniony. Wyjechał do Krakowa, gdzie związał się z sanacyjną grupą „Wawel”, która wraz z kilkoma innymi organizacjami uczestniczyła w tworzeniu [[Konfederacja Narodu|Konfederacji Narodu]]. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] najbliżej współpracował jednak z [[Adam Ronikier|Adamem Ronikierem]] oraz [[Rada Główna Opiekuńcza (1940–1945)|Radą Główną Opiekuńczą]]. Uczestniczył w negocjacjach prowadzonych przez indywidualne podmioty jak również [[Armia Krajowa|AK]] i Delegaturę Rządu z [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|OUN]]-B. Negocjowano, by banderowcy zaprzestali mordów na ludności polskiej. W 1944 był liderem w rozmowach grupy krakowskiej ze stroną niemiecką (sierpień-wrzesień) dotyczących [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], mających na celu jeśli nie zawieszenie broni pomiędzy walczącymi, to wycofanie oddziałów rosyjskich Kamińskiego oraz umożliwienie ewakuacji ludności cywilnej wraz z dobytkiem.
W 1945 pozostał w [[Kraków|Krakowie]]. W kwietniu doprowadził do spotkania przedstawicieli środowisk katolickich oraz byłych żołnierzy KN z [[Jerzy Borejsza (publicysta)|Jerzym Borejszą]]. Rozmowy miały na celu zorganizowanie grupy inteligencji, która pełniłaby rolę prawicowej opozycji, stojącej na gruncie przymierza polsko-radzieckiego. Pracował bowiem, od jesieni 1944, nad wskrzeszeniem tradycji ugody wypracowanych w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Polskim]] i [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]], gdyż projektował wybuch kolejnej wojny światowej (trzeciej). Stawiał przy tym na sojusz z [[Rosja|Rosją]], wskazując na paralelizm między zaistniałą sytuacją geopolityczną a tą z lat 1905–1914–1917. Bocheński zaproponował [[Jerzy Borejsza|Jerzemu Borejszy]], by na czele takiej opozycji postawić [[Bolesław Piasecki|Bolesława Piaseckiego]], co miało uwiarygodnić tę inicjatywę w środowiskach o proweniencji narodowej. W październiku ukonstytuował się więc zespół osób wokół tygodnika „[[Dziś i Jutro]]”, będący zalążkiem stowarzyszenia [[Stowarzyszenie „Pax”|„PAX”]].
W 1945 objął funkcję dyrektora [[Browar Okocim|Browarów Okocimskich]] (do grudnia 1955). Był przy tym posłem grupy „Dziś i Jutro” [[Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)|na Sejm Ustawodawczy]] w latach 1947–1952. Dyskutując w Sejmie porozumienie zawarte z Czechosłowacją w marcu 1947, zaprezentował zagadnienie w kategoriach słowiańskich koncepcji politycznych [[Roman Dmowski|Romana Dmowskiego]], wobec czego postawiono mu zarzuty o „przedwojenny faszyzm w Polsce”. W jego obronie stanął wówczas m.in. [[Stanisław Grabski]], celnie odczytując intencje Aleksandra Bocheńskiego, o którym mawiano „niezależny poseł w zależnym od Stalina Sejmie”. Również w okresie 1950–1952, kiedy to na polu kultury triumf święcił stalinizm, Aleksander Bocheński próbował akcentować intelektualną niezależność. Za artykuły poświęcone zachodnioeuropejskiej historiozofii (Gonzague de Reynold, [[Arnold Joseph Toynbee|Arnold Toynbee]], Jacques Pirenne), spotkała go surowa krytyka (1953). Uznano, iż tego rodzaju tekstami toruje drogę zachodnio-amerykańskiemu imperializmowi.
| |||