Georg Graf von Arco: Różnice pomiędzy wersjami

W [[lata 70. XIX wieku|latach siedemdziesiątych XIX wieku]] uczęszczał do [[Królewskie Gimnazjum Ewangelickie w Raciborzu|raciborskiego gimnazjum]], po którego ukończeniu został oficerem w niemieckiej armii. Wstąpił w [[Berlin]]ie do elitarnego pułku strzelców gwardii. Dzięki specjalnemu zezwoleniu cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]] mógł równocześnie studiować w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie, tzw. ''Charlottenburg''. Arco ukończył ze świetnymi wynikami studia i porzucając karierę oficerską został asystentem profesora Adolfa Slabego. Wraz z nim w 1897 roku był świadkiem przesłania pierwszej wiadomości za pomocą [[telegraf]]u bezprzewodowego. Tej próby dokonał w [[Anglia|Anglii]] słynny [[włochy|włoski]] konstruktor - [[Guglielmo Marconi]]. Już cztery tygodnie po jego próbie identycznego eksperymentu dokonali Arco i Slaby. Pod koniec 1897 roku udało im się uruchomić pierwszą w Niemczech stację nadawczą, która znajdowała się w [[Sakrow]] pod [[Poczdam]]em. W 1903 roku cesarz [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelm II]] powołał towarzystwo naukowo-badawcze o nazwie ''Telefunken-Gesellschaft'', które składało się z kilku ośrodków badawczych. Głównym dyrektorem i inżynierem towarzystwa został Arco. Kolejne lata upłynęły na zajmowaniu się problemami przesyłania i przetwarzania [[fale radiowe|fal radiowych]] oraz konstrukcją anten i mikrofonów o dużym zasięgu. Owocem tych wysiłków było otwarcie zaoceanicznej stacji nadawczej w [[Nauen]], które nastąpiło 15 grudnia 1904 roku. 6 grudnia 1907 roku Georg Arco dokonał udanego eksperymentu, który dotyczył bezprzewodowego przesłania głosu ludzkiego. Przesłane zostało wówczas nagranie [[aria operowa|arii operowej]], która wykonał [[Enrico Caruso]]. Nagranie zostało emitowane z Politechniki Berlińskiej do jednej z dzielnic miasta – Kreuzbergu, a przysłuchiwała się mu z wielkim zaciekawieniem para cesarska – [[Augusta Wiktoria von Schleswig-Holstein-Sonderburg-Augustenburg|Augusta Wiktoria]] i Wilhelm II. Przez kolejne 16 lat dokonał niezliczonej ilości ulepszeń oraz został autorem wielu wynalazków z dziedziny radiofonii. Ich zwieńczeniem było 29 grudnia 1923 roku rozpoczęcie nadawania pierwszego programu radiowego w Niemczech. W 1930 roku konstruktor przeszedł na zasłużoną emeryturę, na której skonstruował 12 modeli samochodów. Zmarł 5 maja 1940 roku w swym berlińskim domu, który znajdował się przy Bismarckallee 47. Arco był niezwykle popularny w Niemczech, a berlińczycy nazywali go swoim ''Funk-Grafem'' (tzn. ''hrabia-radiowiec''), natomiast współpracownicy zaś tytułowali go z poważaniem ''Seine Hochfrequenz'' (tzn. ''Jego Wielka Częstotliwość'').

* {{Cytuj|tytuł = Raciborzanie Tysiąclecia |data = 2002 |isbn = 83-912666-2-1 |inni = Katarzyna Gruchot (red.); Grzegorz Wawoczny (red.); Ryszard Kincel |miejsce = Racibórz |wydawca = wyd. Nowiny Raciborskie |oclc = 69501871 }}

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Arco, Georg}}