Aleksander Tupaj-Isertingen: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znacznik: Anulowanie edycji |
brak źródła na miejsce urodzenia i śmierci Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 188.31.169.62) i przywrócono wersję 58102848 autorstwa Pbk |
||
Linia 10:
|stopień = podpułkownik uzbrojenia
|data urodzenia = 6 stycznia 1894
|miejsce urodzenia =
|data śmierci = 22 października 1979
|miejsce śmierci =
|lata służby =
|siły zbrojne = [[Plik:Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png|20px]] [[Armia Austro-Węgier]]<br/>[[Plik:Orzełek II RP.svg|20px]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />[[Plik:Poland badge.jpg|40px]] [[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie]]
Linia 29:
Po zakończeniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], jako były oficer [[Armia Austro-Węgier|c. i k. Armii]] został przyjęty do [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]] z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika{{odn|Wykaz oficerów|1920|s=121}}. Brał udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]].
8 stycznia 1924 został zweryfikowany w stopniu [[Kapitan (ranga)|kapitana]] ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił ją w [[6 Pułk Artylerii Lekkiej (II RP)|6 pułku artylerii polowej]] w Krakowie{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=725, 840}}. 23 sierpnia 1924 roku został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 roku na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 59,5. lokatą w korpusie artylerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 484}}. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 736}}. W dalszym ciągu pełnił służbę w [[6 Pułk Artylerii Lekkiej (II RP)|6 pap]]{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=648, 740}}. W 1928, 1932 służył w [[Instytut Techniczny Uzbrojenia|Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia]]{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=432, 453}}{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=296, 847}}. 29 stycznia 1932 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97}}. W marcu 1939 pełnił służbę w [[Instytut Techniczny Uzbrojenia|Instytucie Technicznym Uzbrojenia]] na stanowisku kierownika Oddziału Artyleryjskiego{{odn|Rybka|Stepan|2006|s=352, 501}}.
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w [[Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu|obozie jenieckim NKWD]] w [[Griazowiec|Griazowcu]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Zdzisław Peszkowski]] | tytuł = Wspomnienia jeńca z Kozielska | wydawca = Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 77 | isbn = 83-85015-66-3 | rozdział = Lista jeńców z obozu w Griazowcu | nazwisko r = Jerzy Turski}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://web.archive.org/web/20140503193007/http://www.raportnowaka.pl/doc/GRIAZOWIEC.pdf.pdf | tytuł = Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu | opublikowany = raportnowaka.pl | strony = 12 | data dostępu = 2016-04-20}}</ref>. Po zwolnieniu służył w Kwatermistrzostwie [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusu Polskiego]] na stanowisku szefa służby technicznego uzbrojenia{{odn|Żaroń|1981|s=260}}<ref>Z.S. Siemaszko ''Jeńcy z Pawliszczew Boru'', w: ''Zeszyty Historyczne'', nr 118 (1996), s. 29</ref>.
| |||