Języki zachodniosłowiańskie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
|||
Linia 35:
Według najczęstszej koncepcji klasyfikacyjnej języki zachodniosłowiańskie dzielą się na trzy grupy: [[języki lechickie|lechicką]], łużycką i czesko-słowacką<ref name=:0/>. Podgrupę czesko-słowacką kontynuują języki [[język czeski|czeski]] i [[język słowacki|słowacki]], łużycką – dwa [[języki łużyckie]], a lechicką – [[język polski|polski]] i [[język kaszubski|kaszubski]]. Z tej ostatniej podgrupy wymarły w [[XVIII wiek]]u [[Grupa pomorska języków lechickich|języki pomorskie]] (z wyjątkiem kaszubskiego i [[Etnolekt słowiński|słowińskiego]], który zaniknął w [[XX wiek]]u). W przeszłości pojawiały się próby bliższego łączenia języków łużyckich z lechickimi lub czesko-słowackimi, ale propozycje te mają mniejszą akceptację<ref name=:0/>.
Języki zachodniosłowiańskie cechują się wysokim stopniem fleksyjności: ich morfemy gramatyczne mają charakter wielofunkcyjny i tworzą całość z cząstkami leksykalnymi<ref name=:2>{{Cytuj |tytuł = Slavia Occidentalis |data = 2001 |wydawca = Sprzedaż: Czytelnik |url = https://books.google.com/books?id=r9BmAAAAMAAJ | s=43 | opis=tom 58}}</ref>. Zjawisko [[fleksja|fleksji]] zdecydowanie przeważa nad [[
== Klasyfikacja języków zachodniosłowiańskich ==
|