Języki zachodniosłowiańskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Linia 35:
Według najczęstszej koncepcji klasyfikacyjnej języki zachodniosłowiańskie dzielą się na trzy grupy: [[języki lechickie|lechicką]], łużycką i czesko-słowacką<ref name=:0/>. Podgrupę czesko-słowacką kontynuują języki [[język czeski|czeski]] i [[język słowacki|słowacki]], łużycką – dwa [[języki łużyckie]], a lechicką – [[język polski|polski]] i [[język kaszubski|kaszubski]]. Z tej ostatniej podgrupy wymarły w [[XVIII wiek]]u [[Grupa pomorska języków lechickich|języki pomorskie]] (z wyjątkiem kaszubskiego i [[Etnolekt słowiński|słowińskiego]], który zaniknął w [[XX wiek]]u). W przeszłości pojawiały się próby bliższego łączenia języków łużyckich z lechickimi lub czesko-słowackimi, ale propozycje te mają mniejszą akceptację<ref name=:0/>.
 
Języki zachodniosłowiańskie cechują się wysokim stopniem fleksyjności: ich morfemy gramatyczne mają charakter wielofunkcyjny i tworzą całość z cząstkami leksykalnymi<ref name=:2>{{Cytuj |tytuł = Slavia Occidentalis |data = 2001 |wydawca = Sprzedaż: Czytelnik |url = https://books.google.com/books?id=r9BmAAAAMAAJ | s=43 | opis=tom 58}}</ref>. Zjawisko [[fleksja|fleksji]] zdecydowanie przeważa nad [[aglutynacja (językoznawstwo)Aglutynacyjność|aglutynacją]] oraz izolacją, które znajdują zastosowanie tylko w kilku ograniczonych funkcjach (do tworzenia trybu przypuszczającego oraz form czasu przeszłego i przyszłego)<ref name=:2 />. Języki zachodniosłowiańskie są zachowawcze pod względem fonetycznym, bardziej konserwatywne od południowych i wschodnich<ref>{{Cytuj |autor = Leszek Bednarczuk |tytuł = Związki i paralele fonetyczne języków słowiańskich |data = 2007 |isbn = 9788389191625 |wydawca = Slawisticzny Ośrodek Wydawniczy |url = https://books.google.com/books?id=KwgLAQAAMAAJ |s=129}}</ref>.
 
== Klasyfikacja języków zachodniosłowiańskich ==