Kościół św. Franciszka Ksawerego w Piotrkowie Trybunalskim: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Historia ==

 

Jezuici przybyli do Piotrkowa 1677 i początkowo dysponowali jedynie drewnianą kaplicą{{r|smbt}}. Kamienień węgielny pod budowę kościoła poświęcono w 1695, jednak z powodu trudności prace budowlane rozpoczęto w 1701{{r|smbt}}. Kościół ukończono i [[Poświęcenie kościoła|konsekrowano]] w 1727{{r|smbt}}. W 1731 kościół został zniszczony przez pożar, zaś w 1734 miała miejsce jego ponowna konsekracja{{r|smbt}}. W 1773 miała miejsca kasacja zakonu, w wyniku której jezuici opuścili świątynię{{r|smbt}}. W 1788 świątynię objęli [[pijarzy]], którzy przenieśli z własnego [[Zespół klasztorny pijarów w Piotrkowie Trybunalskim|zespołu klasztornego]] przy [[Ulica Rwańska w Piotrkowie Trybunalskim|ul. Rwańskiej]], zniszczonego w czasie pożaru w 1786{{odn|Witanowski|1923|s=31–32}}. W 1864 skasowany został zakon pijarów, a tym samym usunięci zostali ze świątyni{{odn|Witanowski|1923|s=51}}. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę kościołem w latach 1918–1927 ponownie zarządzali jezuici{{r|smbt}}. Następnie do 1945 świątynię objęli księża diecezjalni{{r|smbt}}. Ostatecznie jezuici powrócili do kościoła w 1945{{r|smbt}}.

 

== Architektura ==

 

Świątynia harmonijnie łączy cechy [[barok]]u i [[rokoko|rokoka]], architekturę z [[barok]]ową i [[rokoko]]wą rzeźbą, malarstwem i wyposażeniem wnętrza. Autorem projektu budowli był architekt J. I. Delamars{{odn|Gminny program opieki nad zabytkami|2014|s=21}}. Kościół jest budowlą zasadniczo jednonawową, zakończoną półkolistym [[prezbiterium]] ale posiada trzy pary kaplic otwartych arkadami do nawy głównej. Sklepienie nawy głównej - kolebkowe z lunetami,zaś kaplic - krzyżowe. Bryła kościoła zamyka kompozycyjnie [[Ulica Stanisława Konarskiego w Piotrkowie Trybunalskim|ulicę Konarskiego]], biegnącą od Rynku Trybunalskiego{{odn|Gminny program opieki nad zabytkami|2014|s=17}}.