Nazewnictwo pierwiastków chemicznych: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
na szybko, WP:SK+ToS+Bn+mSI
Linia 1:
'''Nazewnictwo pierwiastków chemicznych''' – część [[nomenklatura chemiczna|nomenklatury chemicznej]] dotycząca nadawania i tworzenia nazw dla [[pierwiastek chemiczny|pierwiastków chemicznych]]. Za nadawanie nazw nowym pierwiastkom chemicznym, jak również za zasady [[nazwa systematyczna|systematycznego nazewnictwa]] nieodkrytych pierwiastków, odpowiada [[Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej]] (IUPAC).
W [[chemia|chemii]] stosuje się odgórnie ustalone przez [[Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej|IUPAC]] nazewnictwo [[pierwiastek chemiczny|pierwiastków]]. Jest ono o tyle wygodne, że można za jego pomocą nazwać nieodkryte dotąd [[pierwiastek chemiczny|pierwiastki]] o dużej [[liczba atomowa|liczbie atomowej]].
 
== Nadawanie nazw pierwiastkom chemicznym ==
{| class="wikitable" align="right" border="1" cellspacing="0" style="margin-left: 0.5em"
Część pierwiastków znana była już w starożytności i ich nazwy pochodzą z tego okresu, choć pochodzenie części z nich jest obecnie niejasne. Pierwiastki odkrywane od średniowiecza aż po XX wiek brały swoje nazwy najczęściej od [[minerał]]ów lub [[ruda|rud]], z których były wyodrębniane, nazw geograficznych, właściwości fizycznych, obiektów astronomicznych czy też z mitologii. Nazwy pochodzące od nazwisk znanych naukowców pojawiać się zaczęły dopiero w XX wieku (np. [[kiur (pierwiastek)|kiur]]). Prawem odkrywcy danego pierwiastka było zawsze zaproponowanie nazwy, jednak nie zawsze nazwa taka przyjmowała się. Dochodziło również do sytuacji, w których pierwiastek miał przez pewien czas więcej niż jedną nazwę (np. [[rutherford (pierwiastek)|rutherford]] był nazywany w państwach [[blok wschodni|bloku wschodniego]] kurczatowem). Pierwsze poważne próby usystematyzowania nazewnictwa pierwiastków były podejmowane dopiero w pierwszej połowie XX wieku w ramach IUPAC. Dotychczas stosowane nazwy oraz ich pisownia zostały zatwierdzone, a spory pomiędzy uczonymi proponującymi różne nazwy dla tego samego pierwiastka zostały zakończone wybraniem jednej z nazw. Nie wydano zaleceń wskazujących jaki powinien być [[Etymologia|źródłosłów]] dla nazw nowych pierwiastków chemicznych, jednak zachowano tradycję, iż propozycję nazwy nowego pierwiastka ma prawo zgłosić jego odkrywca<ref>{{cytuj|autor=Vivi Ringnes |tytuł=Origin of the names of chemical elements |język=en |czasopismo=J. Chem. Educ. |data=1989 |wolumin=66 |numer=9 |s=731–738 |doi=10.1021/ed066p731 |dostęp=z}}</ref>.
|- bgcolor=#ccccff
 
! LP
Obowiązujące od 2016 roku zalecenia IUPAC wskazują, że nazwa nowego pierwiastka chemicznego może pochodzić z mitologii bądź od obiektu astronomicznego, minerału lub podobnej substancji, miejsca lub rejonu geograficznego, właściwości pierwiastka czy od nazwiska naukowca. Nie może to być nazwa, która była kiedykolwiek używana w stosunku do któregoś z pierwiastków, ale ostatecznie nie została zaakceptowana. Końcówka nazwy powinna być zgodna z dotychczasową praktyką nazewniczą dla określonych [[grupa układu okresowego|grup pierwiastków]]: końcówka „-ium” dla pierwiastków grup 1–16, „-ine” dla [[fluorowce|pierwiastków 17. grupy]] i „-on” dla [[helowce|pierwiastków 18. grupy]]<ref group="uwaga">Końcówki te są standardowe dla nazw pierwiastków w języku angielskim. W tłumaczeniach nazw na język polski reguła ta nie występuje.</ref>. Odkrywca lub odkrywcy nowego pierwiastka mają prawo do zaproponowania nazwy po potwierdzeniu odkrycia przez IUPAC i [[Międzynarodowa Unia Fizyki Czystej i Stosowanej|Międzynarodową Unię Fizyki Czystej i Stosowanej]] (IUPAP). W przypadku braku takiej propozycji lub braku porozumienia pomiędzy odkrywcami, inicjatywę w zakresie nazwania nowego pierwiastka przejmuje IUPAC. Po wstępnym wybraniu nazwy pierwiastka, podlega ona ocenie przez naukowców spoza IUPAC i przy braku przeciwwskazań – jest oficjalnie zatwierdzana i publikowana w czasopiśmie ''[[Pure and Applied Chemistry]]''<ref name="Koppenol2016">{{cytuj|tytuł=How to name new chemical elements (IUPAC Recommendations 2016) |autor=Willem H. Koppenol, John Corish, Javier García-Martínez, Juris Meija, Jan Reedijk |czasopismo=Pure and Applied Chemistry |wolumin=88 |numer=4 |data=2016 |doi=10.1515/pac-2015-0802 |dostęp=o |język=en}}</ref>.
! Przedrostek
 
! Symbol
Do czasu oficjalnego zatwierdzenia nazwy przez IUPAC, dopuszczalne jest nazewnictwo systematyczne lub określanie pierwiastka jego [[liczba atomowa|liczbą atomową]] (np. „pierwiastek 120”)<ref name="Koppenol2016" />.
|- bgcolor=#f0f0f0
 
| 0
== Nazewnictwo systematyczne ==
| nil
Nomenklaturę systematyczną dla pierwiastków o liczbie atomowej większej niż 100 zatwierdzono w 1979 roku. Nazwa systematyczna pierwiastka pochodzi od jego liczby atomowej i tworzy się ją łącząc rdzenie przyporządkowane każdej cyfrze w takiej kolejności, w jakiej cyfry te występują w liczbie atomowej pierwiastka<ref group="uwaga">W języku angielskim do tak utworzonej nazwy dodaje się zawsze końcówkę „-ium”. Stąd też w przypadku, gdy liczba atomowa pierwiastka kończy się cyfrą 2 lub 3, pomija się jedną literę „i”, by nie tworzyć zbitek „biium” lub „triium”. Według zaleceń [[Polskie Towarzystwo Chemiczne|Polskiego Towarzystwa Chemicznego]] końcówki „-ium” nie stosuje się w polskich nazwach systematycznych pierwiastków.</ref>. Podczas wymawiania nazwy systematycznej każdy rdzeń należy wymawiać oddzielnie. Symbol takiego pierwiastka jest zawsze trzyliterowy i pochodzi od pierwszych liter użytych rdzeni liczbowych, przy czym pierwsza litera takiego symbolu jest zawsze duża<ref>{{cytuj|s=46–48 |tytuł=Nomenklatura chemii nieorganicznej. Zalecenia 1990 |inni=Zofia Stasicka (red.) |opis=Komisja Nomenklatury Chemii Nieorganicznej [[Polskie Towarzystwo Chemiczne|Polskiego Towarzystwa Chemicznego]] |wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego |data=1998 |isbn=8322918739}}</ref><ref>{{RedBook2005|s=46–47}}</ref>.
| n
 
|- bgcolor=#f0f0f0
{| class="wikitable" style="text-align:center; float:left"
| 1
|+ Rdzenie liczbowe w nazwach systematycznych
| un
! Cyfra
| u
! Rdzeń<br />liczbowy
|- bgcolor=#f0f0f0
! Odpowiednik<br />w języku angielskim
| 2
! Litera
| b(i)
| b-
| 0 || nil || nil || n
|- bgcolor=#f0f0f0
| 3-
| 1 || un || un || u
| tr(i)
| t-
| 2 || bi || bi || b
|- bgcolor=#f0f0f0
| 4-
| 3 || tri || tri || t
| quad
| q-
| 4 || kwad || quad || q
|- bgcolor=#f0f0f0
| 5-
| 5 || pent || pent || p
| p-
| 6 || heks || hex || h
|- bgcolor=#f0f0f0
| 6-
| 7 || sept || sept || s
| hex
| h-
| 8 || okt || oct || o
|- bgcolor=#f0f0f0
| 7-
| 9 || enn/en<ref group="uwaga">Jedną literę „n” pomija się w sytuacji, gdy w liczbie atomowej pierwiastka cyfra 9 poprzedza cyfrę 0, by nie tworzyć zbitki „ennnil”.</ref> || enn/en || e
| sept
| s
|- bgcolor=#f0f0f0
| 8
| oct
| o
|- bgcolor=#f0f0f0
| 9
| en(n)
| e
|}
 
{| class="wikitable" style="text-align:center; float:left; margin-left:20px"
== Zasady ==
|+ Przykładowe nazwy systematyczne pierwiastków
W momencie odkrycia [[pierwiastek chemiczny|pierwiastka]], jego odkrywca ma prawo do zaproponowania jego własnej nazwy. Nazwy te są uznawane przez Komisję Nazewniczą [[Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej|IUPAC]] dopiero wtedy, kiedy to odkrycie spełni szereg restrykcyjnych warunków i zostanie zweryfikowane przez innych badaczy. Często wokół niedawno odkrytych pierwiastków istnieją liczne kontrowersje, dotyczące zarówno samego odkrycia jak i ustalenia kogo uznać za pierwszego odkrywcę.
! Liczba atomowa
! Rdzenie liczbowe
! Nazwa systematyczna
! Odpowiednik<br />w języku angielskim
! Symbol
|-
| 119 || un + un + enn || [[ununenn]] || ununennium || Uue
|-
| 122 || un + bi + bi || [[unbibi]] || unbibium || Ubb
|-
| 124 || un + bi + kwad || [[unbikwad]] || unbiquadium || Ubq
|-
| 126 || un + bi + heks || [[unbiheks]] || unbihexium || Ubh
|-
| 130 || un + tri + nil || untrinil || untrinilium || Utn
|-
| 148 || un + pent + kwad || unpentkwad || unpentquadium || Upq
|-
| 184 || un + okt + kwad || unoktkwad || unoctquadium || Uoq
|-
| 190 || un + en + nil || unennil || unennilium || Uen
|-
| 195 || un + enn + pent || unennpent || unennpentium || Uep
|-
| 199 || un + enn + enn || unennenn || enennennium || Uee
|}
 
{{clear|left}}
Nieodkryte oraz odkryte, lecz jeszcze oficjalnie nie zatwierdzone przez IUPAC pierwiastki mają tymczasową nazwę systematyczną utworzoną w oparciu o ich [[liczba atomowa|liczby atomowe]]. Nazwy te są tworzone z [[łacina|łacińskich]] lub [[Język grecki|greckich]] [[liczebnik]]ów, według reguł zawartych w tabeli obok (ideą przyświecającą przyporządkowaniu nazw liczebnikom jest zapewnienie jednoznaczności oznaczenia liczebnika jedną tylko literą) i dodania do liczebnika końcówki ''-ium''. Są jednak małe odstępstwa od tej zasady:
* jeśli 2 lub 3 jest ostatnią cyfrą liczby atomowej w pierwiastku, zamiast ''bi'' lub ''tri'' wstawia się ''b'' lub ''tr'' (dzięki temu unika się końcówek ''biium'' i ''triium'');
* jeśli 9 poprzedza 0 (np. w [[liczba|liczbie]] 190), zamiast ''enn'' wstawia się ''en'', aby uniknąć zestawień typu ''ennnil''<ref>[http://www.apsidium.com/theory/naming.pdf Systematyczne Nazewnictwo Pierwiastków z Liczbą Atomową Większą niż 110] (en) ([[Portable Document Format|PDF]], 41 kB)</ref>.
 
== PrzykładyUwagi ==
{{Uwagi}}
Pierwiastek 119: &nbsp;''un'' + ''un'' + ''enn'' + ''ium'' = &nbsp;[[ununennium]] (Uue)<br />
Pierwiastek 122: &nbsp;''un'' + ''bi'' + ''b'' + ''ium'' = &nbsp;[[unbibium]] (Ubb)<br />
Pierwiastek 190: &nbsp;''un'' + ''en'' + ''nil'' + ''ium'' = &nbsp;[[unennilium]] (Uen)<br />
Pierwiastek 208: &nbsp;''bi'' + ''nil'' + ''oct'' + ''ium'' = &nbsp;[[biniloctium]] (Bno)
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
[[Kategoria:Nomenklatura chemiczna| ]]
[[Kategoria:Pierwiastki chemiczne| ]]
[[Kategoria:Nomenklatura chemiczna]]