Praskie Koło Lingwistyczne: Różnice pomiędzy wersjami

Praskie Kołe Lingwistycznie wyróżnia się na tle pozostałych szkół strukturalistycznych tym, że zajmowało się nie tylko strukturą języka, lecz także jego funkcjami społecznymi<ref name=":0">{{Cytuj |autor = [[Juraj Dolník]] |tytuł = Teória spisovného jazyka: so zreteľom na spisovnú slovenčinu |data = 2010 |isbn = 978-80-224-1119-6 |wydanie = 1 |miejsce = Bratysława |wydawca = VEDA, Vydavatel'stvo Slovenskej Akad. Vied |s = 10 |oclc = 706019500 |url = https://www.worldcat.org/oclc/706019500 |język = sk}}</ref>. Szkoła ta skoncentrowała się zatem na [[Język standardowy|języku standardowym]] ([[Język literacki|literackim]]) jako istotnym bycie społecznym<ref name=":0" />. Stanowiło to odpowiedź na teorie [[Młodogramatycy|młodogramatyków]], którzy wychodzili z założenia, że język standardowy jest mniej wartościowym przedmiotem badań niż naturalne gwary<ref name=":0" />. Teoria [[regulacja językowa|kultywacji języka]] wypracowana przez Praskie Koło Lingwistyczne wywarła wpływ na charakter praktyki językoznawczej w krajach byłego bloku wschodniego<ref>{{cytuj |autor=[[Loreta Vaicekauskienė]] |data=2018 |url= https://lanchart.hum.ku.dk/research/slice/publications-and-news-letters/newsletters/news-letters-2018/end-february-2018/Lithuanian-language-ideology-Summary.pdf |tytuł=Lithuanian Language Ideology: A History of Ideas, Power and Standardisation |język=en |s=339}}</ref>.

* {{Cytuj |tytuł=Praska szkoła strukturalna w latach 1926–1948. Wybór materiałów |redaktor=[[Maria Renata Mayenowa]] |miejsce=Warszawa |data=1966}}