Pietro Aretino: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
int.
Linia 8:
 
Potężni królowie i cesarze starali się zdobyć przychylność tego literata. Zarówno cesarz [[Karol V Habsburg|Karol V]], jak i król francuski [[Franciszek I Walezjusz|Franciszek I]] wykorzystywali dla swoich celów zjadliwy kunszt Aretina. Jego mecenasami byli także m.in. papież [[Leon X]] i [[Klemens VII (papież)|Klemens VII]], którzy starali się wykorzystać zdolności satyryczne pisarza do swoich interesów politycznych.
Największą sławę Aretino zdobył wraz z pojawieniem się na [[Piazza Navona]] marmurowego popiersia [[Pasquino|Pasquina]], rzymianie bowiem umieszczali na nim swoje komentarze dotyczące wydarzeń w mieście i krytykę pod adresem różnych świeckich i duchownych możnych. Aretino swymi pasquinatami występował przeciwko nadużyciom kurii i obyczajom duchowieństwa, ale nigdy nie walczył z papiestwem jako instytucją, dlatego był zawsze mile widziany na papieskim dworze. Nie był jednak całkowicie obiektywny, ponieważ za określoną sumę, można było kupić jego przychylność i milczenie. Aby uzyskać jego dyskrecję, możni obdarowywali go najróżniejszymi podarunkami. Papież [[Urban VII]] podarował mu na przykład pięknego konia, od którego całą rasę nazwano aretino. Aretino prowadził bardzo wystawny i swobodny styl życia, nie stronił od kobiet i młodych chłopców, a mimo to papieże zabiegali o jego względy<ref>Por. Lacanau E., Luca P., Grzeszni papieże: dolce vita na dworze watykańskim w średniowieczu i renesansie, przeł. A. Olszewski, Uraeus, Gdynia 1993.</ref>.
 
== Twórczość ==