Łatwa cnota: Różnice pomiędzy wersjami

Opracowano na podstawie materiału źródłowego<ref>{{odn|ref=nie|Spoto|19832000|s=570609}}; {{odn|ref=nie|Truffaut|2005|s=333}}.</ref>{{odn|Sloan|1995|s=60}}{{odn|McGilligan|2005|s=944}}:

[[Spektakl|Sztuka]] ''[[Easy Virtue (sztuka)|Easy Virtue]]'' [[Noël Coward|Noëla Cowarda]] po raz pierwszy została wystawiona w [[Londyn]]ie 9 lipca 1926. Łącznie na deskach [[Duke of York’s Theatre]] prezentowana była 132 razy. Wcześniej, bo w grudniu 1925, z powodzeniem wystawiano ją w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]{{odn|Spoto|19832000|s=98127}}. Początkowo prasa branżowa informowała, że [[Graham Cutts]] będzie odpowiedzialny za [[Adaptacja filmowa|adaptację filmową]]{{odn|Barr|2000|s=221}}. Coward spotkał się w siedzibie studia na [[Islington]], by naradzić się z Alfredem Hitchcockiem podczas trwania zdjęć do [[melodramat]]u ''[[Na równi pochyłej]]'' (1927){{odn|McGilligan|2005|s=121}}. Ponownej adaptacji jego sztuki dokonał w 1925 [[Eliot Stannard]], przy współudziale [[Ivor Montagu|Ivora Montagu]] i [[Angus MacPhail|Angusa MacPhaila]]{{odn|McGilligan|2005|s=121}}{{odn|Leith|2002|s=89}}. W ocenie [[Patrick McGilligan|Patricka McGilligana]] sztuka Cowarda była przedsięwzięciem lepszym i bardziej prestiżowym niż utwór Davida L’Estrange’a (wspólny pseudonim [[Ivor Novello|Ivora Novello]] i [[Constance Collier]]), na podstawie którego zrealizowano ''Na równi pochyłej''{{odn|McGilligan|2005|s=119}}. W przeciwieństwie do sztuki Hitchcock nalegał na inne zakończenie; zamiast podkreślać kobiecy ostracyzm i zdradę, usiłował zwrócić uwagę na krzywdzące prawo i destrukcyjną rolę przedstawicieli prasy, szukających sensacji. Mimo obaw ówczesnego szefa [[Gainsborough Pictures]] [[Michael Balcon|Michaela Balcona]], uważającemu, że takie zakończenie może zmniejszyć dramatyczny wydźwięk sztuki, reżyser otrzymał od wytwórni wolną rękę w działaniu{{odn|Spoto|2000|s=127}}.

Pod koniec marca 1927, w trakcie realizacji ostatnich [[Ujęcie (film)|ujęć]] do ''Na równi pochyłej'', Hitchcock nagrywał w [[Nicea|Nicei]] i na [[Lazurowe Wybrzeże|francuskiej riwierze]] zdjęcia plenerowe do ''Łatwej cnoty''. We Francji ekipa [[Produkcja filmu|produkcyjna]] sfilmowała tła i plenery{{odn|McGilligan|2005|s=121}}. Zdaniem McGilligana reżyser chętnie eksperymentował z [[Obiektyw fotograficzny|obiektywem]]. W jednej z pierwszych scen, gdzie sędzia spogląda na adwokata powoda przez monokl, Hitchcock zastosował płynne przejście do zbliżenia. Jak podkreślali biografowie, w ówczesnych czasach był to [[Efekty specjalne|efekt specjalny]] niemożliwy do osiągnięcia{{odn|McGilligan|2005|s=122}}. Sam Hitchcock w następujący sposób wyjaśniał, jak udało mu się go uzyskać: „Musiałem powiększyć monokl, by obraz był ostry z niewielkiej odległości. Następnie wstawiłem w niego lustro zamiast przezroczystego szkła, a aktora grającego adwokata umieściłem za kamerą, natomiast jego [[dubler]]a w długim ujęciu. Tak więc gdy monokl przesuwał się do kamery, widać było zbliżenie prawnika bez cięcia”{{odn|McGilligan|2005|s=122}}. Kiedy [[Operator filmowy|operator]] Claude L. McDonnell rozchorował się, Hitchcock przejął jego obowiązki, czuwając nad oświetleniem i odpowiednim ustawieniem kamery{{odn|Ackroyd|2017|s=52}}{{odn|McGilligan|2005|s=122}}. ''Łatwą cnotę'' nagrywano w [[Islington Studios]]{{odn|Sloan|1995|s=60}}{{odn|McDevitt|Juan|2009|s=12}}. W trakcie realizacji Hitchcock miał konfliktowe relacje z Montagu, którego zaproszono do współpracy. Kwestia sporu dotyczyła kręcenia pomniejszych scen – reżyser był zdania, że nikt nie zwróci na nie uwagi. Według [[Donald Spoto|Donalda Spoto]] nieporozumienia te doprowadziły do chwilowego zerwania przyjacielskich stosunków Hitchcocka z Montagu{{odn|Spoto|2000|s=127}}.

[[Okres zdjęciowy]] zakończono w maju 1927{{odn|McGilligan|2005|s=122}}, choć według niektórych źródeł jeszcze w czerwcu reżyser nagrywał scenę w londyńskim [[Roehampton Club]]{{r|a}}. ''Łatwa cnota'' była ostatnim filmem Hitchcocka zrealizowanym dla [[Gainsborough Pictures]]{{odn|Ackroyd|2017|s=52}}. W tym samym miesiącu reżyser przeszedł do zreorganizowanej i nowo nazwanej [[Associated British Picture Corporation|British International Pictures]] (BIP){{odn|McGilligan|2005|s=122}}{{odn|Spoto|2000|s=129}}.

Pierwsze pokazy filmu miały miejsce w sierpniu 1927{{r|g}}. Brytyjska premiera ''Łatwej cnoty'' odbyła się 5 marca 1928{{odn|McDevitt|Juan|2009|s=12}}. Liczne zastosowanie nowatorskich, jak na ówczesne czasy, efektów specjalnych spowodowało, że film spotkał się z aplauzem ze strony widowni{{r|f}}. Mimo to recenzenci meli wiele zastrzeżeń co do filmu. Według Marca Raymonda Straussa, autora książki ''Alfred Hitchcock’s Silent Films'' (2015), spośród ośmiu najbardziej znaczących kompendiów terminologii filmowej, pięć przyznało ''Łatwej cnocie'' dwie lub dwie i pół gwiazdki (co oznaczało „słaby” bądź „średni”), argumentując między innymi: „Nudny melodramat społeczny z minimalnymi punktami zainteresowania, pomimo swojej czołówki”{{r|g}}. Magazyn branżowy „The Bioscope” napisał: „Hitchcock zrobił wszystko co w jego mocy, na temat, który nie nadaje się do wyświetlania na ekranie (…) Pomimo doskonałej kreacji Isabel Jeans i zawsze widocznej zaradności Hitchcocka i okazjonalnego blasku, nie był to jeden z jego najbardziej efektownych filmów”{{r|b|c}}. W podobnym tonie wyrażała się [[Krytyka filmowa|krytyk filmowa]] [[C.A. Lejeune]], pisząc na łamach „[[The Guardian]]”, że „z całą swoją zręcznością, [to] nie jest dobry film”{{r|d}}. „[[Yorkshire Evening Post]]” stwierdził, że Hitchcock „spisał się niezwykle dobrze w produkcji spektaklu, co do którego nie ma wątpliwości, że trudno jest go zamienić w ekranowy sukces”{{r|e}}. Mimo dużych nadziei ze strony studia i wcześniejszych sukcesów Hitchcocka, ''Łatwa cnota'' okazała się klapą finansową{{odn|Spoto|2000|s=127–128}}.

* {{Cytuj książkę |nazwisko = Spoto |imię = Donald |autor link = Donald Spoto |tytułinni = TheJan LifeStanisław ofZaus (tłum.) |tytuł = Alfred Hitchcock: The|data Dark= Side2000 of|wydawca Genius= ALFA |język = pl |isbn = 83-7179-191-7 |url = https://books.google.pl/books/about/The_Life_of_Alfred_Hitchcock.html?id=uaIqAAAAYAAJ_oPQygAACAAJ&redir_esc=y |data = 1983 |wydawca = [[HarperCollins]] |język = en |isbn = 9780002163521 |odn = tak}}