Alfred Hitchcock w rolach cameo: Różnice pomiędzy wersjami

Angielski reżyser filmowy [[Alfred Hitchcock]] wystąpił w 38 ze swoich 52 zachowanych [[Film fabularny|filmów fabularnych]]{{#tag:ref|Dokładna liczba występów Hitchcocka w rolach cameo nie jest znana. W zależności od biografii i autora, pojawiają się różne wersje; w opinii Patricka McGilligana, reżyser wystąpił w swoich filmach 37-krotnie{{odn|McGilligan|2005|s=942–980}}. Według książki ''Truffaut/Hitchcock'' (wyd. z 2005) liczba ta wynosi 31{{odn|Truffaut|2005|s=145}}. Z kolei w książce ''Alfred Hitchcock: Interviews'' (2003) reżyser wymieniony jest w 39 występach{{odn|Hitchcock|2003|s=xxvi–xxiii}}. Liczbę 38 wywnioskowano na podstawie tabeli zamieszczonej w artykule, gdzie uwzględniono również role cameo, co do których nie ma jednoznacznej pewności, że miały miejsce (np. ''Łatwa cnota''; 1928){{odn|Walker|20072005|s=88}}.|group="uwaga"}} (jego drugi obraz, ''[[Orzeł z gór]]'' z 1927 uznaje się za zaginiony){{odn|Ackroyd|2017|s=42}}. Po raz pierwszy pojawił się w [[Dreszczowiec|dreszczowcu]] [[Film kryminalny|kryminalnym]] ''[[Lokator (film 1927)|Lokator]]'' (1927){{odn|Ackroyd|2017|s=48}}. W opinii biografa [[Patrick McGilligan|Patricka McGilligana]] jego gościnny występ miał być „raczej perskim okiem puszczonym do dziennikarzy, a nie próbą lansowania samego siebie jako osoby publicznej”{{odn|McGilligan|2005|s=114}}. Jak sam przyznawał, jego pierwszy występ miał na celu wyłącznie zyskanie na czasie i ograniczenie wydatków{{odn|McGilligan|2005|s=114}}. Według [[Ivor Montagu|Ivora Montagu]] główną inspirację dla Hitchcocka stanowił [[D.W. Griffith]], który miał w zwyczaju pojawiać się w swoich wczesnych produkcjach, odgrywając krótkie [[Rola epizodyczna|epizody]]{{odn|McGilligan|2005|s=114–115}}. Innym z przykładów, jaki reżyser wykorzystał, był [[Charlie Chaplin]] i jego występ [[cameo]] w [[Dramat filmowy|dramacie]] ''[[Paryżanka (film)|Paryżanka]]'' (1923){{odn|McGilligan|2005|s=115}}.

Hitchcock pojawiał się na kilka sekund w rozmaitych rolach, między innymi jako pasażer metra (''[[Szantaż (film 1929)|Szantaż]]''; 1929){{odn|McGilligan|2005|s=160}}, przechodzień (''[[Morderstwo (film 1930)|Morderstwo]]''; 1930, ''[[Rebeka (film 1940)|Rebeka]]''; 1940){{odn|Walker|20072005|s=436, 441}}, pasażer autobusu (''[[Złodziej w hotelu]]''; 1955){{odn|Walker|20072005|s=451}} i tym podobnych nigdy nie wypowiadając żadnej kwestii. Częstym motywem reżysera było trzymanie instrumentu muzycznego w dłoniach, na przykład wiolonczeli w kryminalnym [[Dramat sądowy|dramacie sądowym]] ''[[Akt oskarżenia (film)|Akt oskarżenia]]'' (1947){{odn|Hitchcock|2003|s=xli}} lub kontrabasu w [[Film psychologiczny|psychologicznym]] dreszczowcu [[Film noir|noir]] ''[[Nieznajomi z pociągu]]'' (1951){{odn|Walker|20072005|s=449}}. W filmie ''[[Łódź ratunkowa (film)|Łódź ratunkowa]]'' (1944) pojawił się w reklamie środka odchudzającego zamieszczonej w gazecie odnalezionej przez rozbitków{{odn|Walker|20072005|s=445}}.

| 1927 || ''[[Lokator (film 1927)|Lokator]]'' || reporter wiadomości i być może osoba w tłumie pod koniec filmu{{odn|Truffaut|2005|s=49}} (nie ma co do tej drugiej roli zgodności){{odn|Walker|20072005|s=433}} || {{odn|McGilligan|2005|s=943}}

| 1928 || ''[[Łatwa cnota]]'' || osoba opuszczająca kort tenisowy przez boczną bramę (nie ma co do tego występu jednoznacznej pewności){{odn|Walker|20072005|s=88}} || {{odn|McGilligan|2005|s=944}}

| 1934 || ''[[Człowiek, który wiedział za dużo (film 1934)|Człowiek, który wiedział za dużo]]'' || przechodzień na ulicy, gdy jedzie autobus || {{odn|Walker|20072005|s=438}}

* {{Cytuj książkę |nazwisko = Walker |imię = Michael |tytuł = Hitchcock’s Motifs |url = https://books.google.pl/books/about/Hitchcock_s_Motifs.html?id=OWhZAQAAQBAJ&redir_esc=y |data = 20072005 |wydawca = Amsterdam University Press |język = en |isbn = 978-90-5356-773-9 |odn = tak}}