Warcisław IV: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 58:
Pod koniec pierwszego dwudziestolecia XIV w. doszło do buntu stanów Księstwa Szczecińskiego przeciw księciu [[Otton I (książę pomorski)|Ottonowi I]], które na mocy układu podziałowego księstwa z [[1295]] zdecydowały się przejść pod jurysdykcję Warcisława IV. Uczyniono go opiekunem małoletniego [[Barnim III Wielki|Barnima III]] ([[1319]])<ref name=Szym393>J. W. Szymański, ''Książęcy ród Gryfitów'', s. 393.</ref>.
Włączył się do walk o [[Ziemia lubuska|ziemię lubuską]], barnimską i [[Marchia Wkrzańska|Marchię Wkrzańską]] w 1319, zajmując ziemię lubuską jeszcze w tym samym roku<ref>Edward Rymar, ''Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką'', w: ''Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka'', nr 4/1979, s. 481</ref>. W lipcu 1320 zawarł we [[Frankfurt nad Odrą|Frankfurcie]] sojusz z [[Piastowie|piastowskim]] księciem [[Henryk I jaworski|Henrykiem I jaworskim]], wymierzony przeciwko książętom [[Meklemburgia|Meklemburgii]] i [[Księstwo Saksonii-Wittenbergi|Saksonii-Wittenbergi]]<ref>Ibid., s. 484</ref>. Jego sojusznikami były także [[Księstwo Pomorskie|księstwo szczecińskie]], [[księstwo rugijskie]], biskupstwo [[Kamień Pomorski|kamieńskie]] i [[Dania]]<ref>Ibid., s. 485</ref>. W sierpniu 1320 wsparty siłami [[Księstwo jaworskie|jaworskimi]] wkroczył do Marchii Wkrzańskiej, w której mimo początkowych sukcesów, odniósł porażkę, definitywnie ją tracąc<ref>Ibid., s. 485-486</ref>. W 1322 wziął udział w kolejnej kampanii przeciwko Meklemburgii, najeżdżając jej ziemie<ref>Ibid., s. 487</ref>. Wobec włączenia się bawarskich [[Wittelsbachowie|Wittelsbachów]] z królem [[Ludwik IV Bawarski|Ludwikiem IV Bawarskim]] do sporu, Warcisław IV zawarł w 1323 pokój z Sasami i Meklemburczykami<ref>Ibid., s. 492</ref>. Uzyskał też nowego sprzymierzeńca w papieżu [[Jan XXII|Janie XXII]]<ref>Ibid., s. 493</ref>. 18 czerwca [[1325]]<ref name=Szym393/> wraz z Ottonem I i jego synem Barnimem III zawarł przymierze z [[Władcy Polski|polskim królem]] [[Władysław I Łokietek|Władysławem Łokietkiem]] przeciw [[Marchia Brandenburska|Marchii Brandenburskiej]]<ref group=uwaga>Podobne przymierze Warcisława IV z Ottonem I i Meklemburgią miało miejsce w 1324.</ref> i [[Zakon krzyżacki|zakonowi krzyżackiemu]]<ref name=Gryfici/>. Do 1326 utracił zdobycze w ziemi lubuskiej<ref name=er>Ibid., s. 494</ref>.
Zmarł w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia [[1326]] w [[Stralsund|Strzałowie]]. Pochowano go wedle jego woli w [[Konkatedra św. Jana Chrzciciela w Kamieniu Pomorskim|katedrze kamieńskiej]] przed wielkim ołtarzem. Po jego śmierci, wobec małoletniości jego spadkobiercy, rządy opiekuńcze objęła jego żona Elżbieta. Jej [[konsens]] i [[pieczęć]] zawiera akt przymierza z [[Polska|Polską]] wydany w [[1343]]<ref name=Rymar300/>.
| |||