Rumunia podczas II wojny światowej: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 9:
W 1940 Rumunia utraciła część swego terytorium zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie. W lipcu [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] po wystosowaniu wobec rumuńskiego rządu ultimatum rozpoczął okupację Besarabii i północnej [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowiny]]. 2/3 Besarabii zostały dołączone do niewielkiej [[Mołdawska Socjalistyczna Republika Radziecka|Mołdawskiej SRR]]. Pozostała część ([[Budziak]]) i północna Bukowina weszły w skład [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]]. Wkrótce później, 30 sierpnia, na mocy [[Drugi arbitraż wiedeński|drugiego arbitrażu wiedeńskiego]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Zweiter Wiener Schiedsspruch'') zmuszona przez [[III Rzesza|Niemcy]] i [[Zjednoczone Królestwo Włoch|Włochy]] Rumunia zwróciła [[Królestwo Węgier (1920–1946)|Węgrom]] północną [[Kriszana|Kriszanę]], [[Marmarosz (kraina historyczna)|Marmarosz]] oraz znaczną część [[Siedmiogród|Siedmiogrodu]]. Ku niezadowoleniu Węgier pozwolono Rumunii natomiast zatrzymać południową Transylwanię – czyli okolice [[Arad (miasto w Rumunii)|Aradu]], [[Deva|Devy]] i [[Sybin]]a. 7 września w [[Krajowa|Krajowie]] zawarto [[traktat z Krajowej|porozumienie]], na mocy którego południowa [[Dobrudża]] (tzw. ''Cadrilater'') została odstąpiona [[Carstwo Bułgarii|Bułgarii]] (była to całość ziem zdobytych przez Rumunię podczas [[II wojna bałkańska|II wojny bałkańskiej]] w 1913).
Rząd [[Ion Gigurtu|Iona Gigurtu]], powołany 4 lipca 1940 był pierwszym, w którym znalazł się przedstawiciel [[faszyzm|faszystowskiej]] [[Żelazna Gwardia|Żelaznej Gwardii]] – [[Horia Sima]]. Był on zagorzałym [[antysemityzm|antysemitą]], który stanął na czele tego ruchu po śmierci [[Corneliu Zelea Codreanu]]. Był jednym z nielicznych wystarczająco znacznych
== Zdobycie władzy przez Antonescu ==
|