Bulwary wiślane w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 33:
Z powodu niemal corocznie powtarzających się wylewów Wisły w Warszawie, władze [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]] postanowiły umocnić zachodni brzeg rzeki od koszar gwardyjskich (rejon późniejszej [[Cytadela Warszawska|Cytadeli]]) do [[Solec (Warszawa)|Solca]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Żelichowski | imię = Ryszard | tytuł = Ulice Solca | wydawca = Wydawnictwo Veda | miejsce = Warszawa | data = 1999 | strony = 178, 180 | isbn = 83-85584-63-3}}</ref>. Prace nad tzw. bulwarkiem w południowej części tego odcinka rozpoczęto w 1825<ref name="Żelichowski181">{{Cytuj książkę | nazwisko = Żelichowski | imię = Ryszard | tytuł = Ulice Solca | wydawca = Wydawnictwo Veda | miejsce = Warszawa | data = 1999 | strony = 181 | isbn = 83-85584-63-3}}</ref>. Umacniano linię brzegu i wyrównywano ją do linii prostej stosując bale wbijane w dno Wisły za pomocą [[kafar]]ów<ref name="Żelichowski181"/>. Budowę przerwał wybuch [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], a zgromadzone materiały Rosjanie przeznaczyli na budowę Cytadeli<ref name="Żelichowski182">{{Cytuj książkę | nazwisko = Żelichowski | imię = Ryszard | tytuł = Ulice Solca | wydawca = Wydawnictwo Veda | miejsce = Warszawa | data = 1999 | strony = 182 | isbn = 83-85584-63-3}}</ref>. Kamienny bulwarek został wykonany w połowie planowanej długości, tj. od posesji nr 2951 do wylotu ul. Leszczyńskiej<ref name="Żelichowski182"/>.
W odróżnieniu od innych dużych miast europejskich, przeciętych dużymi spławnymi rzekami, takimi jak m.in. [[Berlin]], [[Budapeszt]], [[Petersburg]] czy [[Wiedeń]], do końca XIX wieku nabrzeża Wisły w
Po odzyskaniu niepodległości zaplanowano kolejne prace. W 1930 Ministerstwo Robót Publicznych ogłosiło przetarg na wykonawcę robót na odcinku od [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskiego]] do [[Bielany (Warszawa)|Bielan]] (w pierwszej kolejności do [[Żoliborz]]a). Nowe bulwary, szerokości 16–20 m, miały stanowić dogodne połączenie między Śródmieściem a dzielnicami nowo przyłączonymi do miasta. Do 1937 przebudowano część od [[most średnicowy w Warszawie|mostu średnicowego]] do [[Mariensztat]]u – na górnym poziomie urządzono asfaltową jezdnię dla samochodów, na dolnym – promenada dla pieszych oraz miejsca do cumowania statków. Promenada została zniszczona podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
| |||