Karol Małcużyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Czyz1 (dyskusja | edycje)
drobne techniczne, drobne redakcyjne
Nie podano opisu zmian
Linia 4:
|data śmierci = {{Dts|13|06|1984}}
|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|grafika =
|funkcja = [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|Poseł VIII kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]
Linia 12:
|odznaczenia = {{order|OOP|KKG}} {{order|OSP|2}} {{order|KZ|Z}}
}}
'''Karol Małcużyński''' (ur. [[20 czerwca]] [[1922]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[13 czerwca]] [[1984]] tamże) – polski [[dziennikarz]] i [[publicystyka|publicysta]], bezpartyjny [[poseł]] na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|SejmPRL]] PRL VII i VIII kadencji.
 
== Życiorys ==
Posiadał wykształcenie wyższe niepełne. Był m.in. korespondentem polskim na [[Procesy norymberskie|procesach norymberskich]]. Od 1946 do 1948 był korespondentem „[[Robotnik (gazeta)|Robotnika]]” w [[Paryż]]u. Od 1949 publikował w „[[Trybuna Ludu|Trybunie Ludu]]”. W latach 50. XX wieku redagował teksty dla propagandowej [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]], od 1956 do 1960 był też radcą prasowym polskiej ambasady w [[Londyn]]ie. W latach 70. prowadził popularny telewizyjny program publicystyczny ''Monitor''. Od 1971 był również prezesem [[Stowarzyszenie Autorów ZAiKS|ZAiKS]]. W 1974 wybrany w skład Zarządu Głównego [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]]. Od 1976 do końca życia pełnił mandat poselski w Sejmie [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] kadencji. W 1982 wstrzymał się od głosu przy głosowaniu w [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmie]] nad ''Ustawą o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego''. Później miał słynne wystąpienie krytykujące chwalenie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] przez innych posłów.
 
W 1949 wraz z [[Bronisław Wiernik|Bronisławem Wiernikiem]] napisał książkę ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', w której udowadniał, że kardynał [[József Mindszenty]] był faszystą, szpiegiem i handlarzem walutą, w związku z czym został skazany przez węgierski Trybunał Ludowy<ref>Karol Małcużyński, Bronisław Wiernik: ''Józef Pehm-Mindszenty – szpieg w kardynalskiej purpurze'', Książka i Wiedza 1949</ref>. Był autorem kilkunastu książek i prac publicystycznych.