Wał Atlantycki: Różnice pomiędzy wersjami

[[Fritz Todt]], projektant [[Linia Zygfryda|Linii Zygfryda]] wzdłuż granicy francusko-niemieckiej był głównym inżynierem zatrudnionym przy konstrukcji najważniejszych bunkrów i innych budynków ochronnych. Tysiące przymusowych robotników zostało zmuszonych przez [[Organizacja Todt|Organizację Todt]] do wznoszenia tej wielkiej linii z żelaza i betonu wzdłuż [[Dania|duńskiego]], [[Belgia|belgijskiego]] i [[Francja|francuskiego]] wybrzeża. W latach okupacji ok. 75% do 90% francuskiej produkcji cementu przeznaczane było na potrzeby okupanta niemieckiego, w czego większość na budowę Wału Atlantyckiego<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Prieur | imię =Jérôme | autor link = | tytuł =Le Mur de l'Atlantique. Monument de la Collaboration | wydawca =Éditions Denoël | miejsce =Paryż | rok =2010 | strony =93 | isbn =9782207108802}}</ref>. Szacuje się, że przy budowie Wału pracowało od 1,5 mln do 2 mln robotników różnych narodowości: Francuzów, Żydów, Belgów, Holendrów, Polaków, Czechów, Skandynawów, a także wziętych do niewoli żołnierzy pochodzących z francuskich kolonii w Afryce i Indochinach<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Prieur | imię =Jérôme | autor link = | tytuł =Le Mur de l'Atlantique. Monument de la Collaboration | wydawca =Éditions Denoël | miejsce =Paryż | rok =2010 | strony =128 | isbn =9782207108802}}</ref>. Od 1941 do 1944 [[Francja Vichy|Państwo francuskie Vichy]] przekazało też ponad 30 tys. internowanych [[Hiszpańska wojna domowa|hiszpańskich republikanów]] do pracy przy budowach [[Organizacja Todt|Organizacji Todt]], w tym Wału Atlantyckiego (8 tys. z nich zostało deportowanych w końcu 1941 do [[Mauthausen-Gusen (KL)|obozu koncentracyjnego w Mathausen]])<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Prieur | imię =Jérôme | autor link = | tytuł =Le Mur de l'Atlantique. Monument de la Collaboration | wydawca =Éditions Denoël | miejsce =Paryż | rok =2010 | strony =131 | isbn =9782207108802}}</ref>.