Władimir Komarow (botanik): Różnice pomiędzy wersjami

Był synem oficera [[Armia Imperium Rosyjskiego|rosyjskiej armii]]. Ukończył gimnazjum, a w 1894 Wydział Przyrodniczy [[Petersburski Uniwersytet Państwowy|Uniwersytetu Petersburskiego]], 1892-1893 brał udział w naukowej ekspedycji do Turkiestanu, gdzie badał florę dorzecza [[Zarafszan]]u. Po powrocie z ekspedycji napisał trzy prace naukowe, od 1898 wykładał na Uniwersytecie Petersburskim, uczestniczył w kolejnych ekspedycjach naukowych - na Daleki Wschód, do [[Mandżuria|Mandżurii]] i [[Korea|Korei]] (1895-1897), we wschodnie [[Sajany]] (1902), na [[Kamczatka|Kamczatkę]] (1908-1909) i Kraju Południowo-Ussuryjskiego (1913), gdzie zbierał kolekcje miejscowej flory i odkrył dziesiątki nieznanych nauce gatunków roślin. W 1914 został członkiem-korespondentem [[Rosyjska Akademia Nauk|RAN]] (biologia, Wydział Fizyczno-Matematyczny), w 1918 został pomocnikiem dyrektora piotrogrodzkiego ogrodu botanicznego i wykładowcą uniwersytetu w Piotrogrodzie, a w 1920 [[akademik (tytuł naukowy)|akademikiem]] Rosyjskiej Akademii Nauk/Akademii Nauk ZSRR. W 1926 wziął udział w ekspedycjach naukowych do [[Japonia|Japonii]], Korei i Mandżurii oraz do [[Jakucja|Jakucji]], w 1927 na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukaz]], w 1930 do [[Mongolia|Mongolii]], a w 1932 do [[Tadżykistan]]u. Od stycznia 1930 do grudnia 1936 był wiceprezydentem, następnie prezydentem Akademii Nauk ZSRR (do 1945), od 1938 do końca życia stał na czele Wszechzwiązkowego Towarzystwa Ochrony Przyrody ZSRR, w 1939 zorganizował Instytut Botaniczny Akademii Nauk ZSRR i został kierownikiem Wydziału Systematyki i Geografii Roślin tego instytutu. Po [[atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] ewakuował się do północnego Kazachstanu, gdzie prowadził prace Akademii Nauk ZSRR, zajmując się głównie systematyką i ekologią roślin oraz florystyką. Opisał ponad 150 nowych gatunków. Napisał monografię ''Fłora Mańczżurii'' (t. 1-3 1901-1907), ''Fłora połuostrowa Kamczatki'' (t. 1-3 1927-1930) i inne prace. Zainicjował opracowanie i do śmierci redagował zbiorowe dzieło ''Fłora SSSR'' (t. 1-30, 1934-1964). Był deputowanym do [[Rada Najwyższa ZSRR|Rady Najwyższej ZSRR]] 1 kadencji. Został pochowany na [[Cmentarz Nowodziewiczy|Cmentarzu Nowodziewiczym]]. Jego imieniem nazwano ulicę w [[Pietropawłowsk Kamczacki|Pietropawłowsku Kamczackim]] i Instytut Botaniczny Akademii Nauk ZSRR w Leningradzie.