Jezioro Myczkowskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Jezioro infobox}}
Poprawiony błąd ortograficzny.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 36:
Projekt wykorzystania pętli Sanu koło Myczkowiec powstał w 1921 roku. Autorem był profesor [[Karol Pomianowski|K. Pomianowski]]. Przewidywał on wybudowanie [[Zapora wodna|zapory]] o wysokości około 15 m, a następnie ujęcie wody [[Kanał wodny|kanałem]] otwartym i [[Sztolnia|sztolnią]] bezciśnieniową oraz elektrowni o mocy 3,51 MW i produkcji średniej rocznej około 19 mln kWh. Przewidywany do wykorzystania [[Spad (hydrotechnika)|spad]] wynosił 14 m. Budowę prowadziło w latach 1921–1923 francusko-belgijskie Towarzystwo Akcyjne Elektrosan. Wobec braku funduszy, budowę przerwano w 1925 roku, choć brakowało do zakończenia zaledwie 300 tys. zł. Wykonany i zapłacony był m.in. tzw. [[jaz]] Stoneya{{#tag:ref|{{link-interwiki|Francis Stoney|lang=en|tam=Francis Goold Morony Stoney}} (1837–1897) był irlandzkim inżynierem, który opracował i opatentował kilka urządzeń śluzowych znanych później pod jego imieniem<ref name="Stoney">{{Cytuj pismo |tytuł = Obituary. Francis Goold Morony Stoney, 1837–1897 |url = http://www.icevirtuallibrary.com/deliver/fulltext/imotp.1897.19280.pdf?itemId=/content/article/10.1680/imotp.1897.19280&mimeType=pdf |czasopismo = Minutes of the Proceedings |wolumin = 130 |strony = 316–318 |data = 1897 |doi = 10.1680/imotp.1897.19280}}</ref>.|group="uwaga"}}. Wykonana była część zapory, kanał z ujęciem, sztolnia oraz fundamenty elektrowni<ref>[http://www.pascal.pl/atrakcja.php?id=50038 Zalew Myczkowski – charakterystyka].</ref>.
 
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przystąpiono ponownie do projektowania zbiornika i elektrowni wodnej w Myczkowcach w Warszawskimwarszawskim biurze Projektów Siłowni Wodnych, Projekt przewidywał częściowe wykorzystanie wykonanych już obiektów. Piętrzenie zapory podniesiono, dzięki czemu pojemność zbiornika wzrosła do 10,9 mln m³, a moc elektrowni do 8,3 MW. Na podstawie tego projektu rozpoczęto 1956 roku ponownie budowę. Generalnym wykonawcą było Krakowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego, a podwykonawcami: Elektromontaż-Południe, Elektrobudowa, [[Mostostal]] i inne. Dwa [[Turbozespół wodny|turbozespoły]] z turbinami Kaplana o mocy 4150 kW przy 300 obr./min dostarczone zostały przez firmę ''[[Ganz-MÁVAG|Ganz Mavag]]'' z [[Węgry|Węgier]]. [[Generator elektryczny|Generatory]] miały moc 5200 MVA. Budynek elektrowni usytuowany jest na końcu sztolni w miejscowości [[Zwierzyń]].
 
Jezioro Myczkowskie tworzy zapora ziemna o długości 386 m. Szerokość [[Korona budowli|korony zapory]] wynosi 9 m, maksymalna szerokość w podstawie 108 m, a wysokość 17,5 m. Usypana jest z [[Pospółka|pospółki]] żwirowo-piaskowej z dużą zawartością części ilastych i pylastych. Szczelność zapewnia jądro [[Ił (skała)|ilaste]] znajdujące się w środkowej części korpusu. Zapora w środku posiada betonową część [[Przelew (hydrotechnika)|przelewową]] zamykaną zamknięciami segmentowymi. Część betonowa składa się z przelewów oraz [[Ujęcie wody|ujęcia wody]] do sztolni elektrowni. Nad przelewami znajduje się [[most]] drogowy szerokości 4 m<ref>[http://solina.pl/firma/zapora/ Dane techniczne zapory w Myczkowcach i Solinie].</ref>.