W czerwcu [[1963]] roku Marynarka Wojenna USA ([[MarynarkaUnited WojennaStates Stanów ZjednoczonychNavy|US Navy]]) ogłosiła wymogi dla następcy samolotu szturmowego [[McDonnell Douglas A-4 Skyhawk|A-4 Skyhawk]]. Miał być to lekki, poddźwiękowy, jednosilnikowy samolot pokładowy zdolny do samodzielnej obrony przed [[Samolot myśliwski|myśliwcami]] przeciwnika, uzupełniania paliwa w locie, udźwigu 6800 kg uzbrojenia oraz zasięgu 600 mil morskich (1111 km). Do konkursu amerykańskie firmy lotnicze zgłosiły 4 projekty będące modyfikacjami istniejących samolotów pokładowych (m.in. [[McDonnell Douglas A-4 Skyhawk|A-4 Skyhawk]] i [[Grumman A-6 Intruder|A-6 Intruder]]). Rozstrzygnięty 8 listopada [[1963]] r. konkurs wygrał projekt firmy LTV (następcy firmy [[Chance Vought]]) będący modyfikacją myśliwca pokładowego [[Chance-Vought F-8 Crusader|F-8 Crusader]]. Mimo zewnętrznego podobieństwa do F-8 i bardzo zbliżonej koncepcji aerodynamicznej, A-7 znacznie się pd niego różnił. Prototyp YA-7A został oblatany 27 września [[1965]]. Samolot otrzymał nazwę ''Corsair II'' na cześć słynnego poprzednika z II wojny światowej, [[Vought F4U Corsair]].
Pierwszy A-7A został przekazany eskadrze VA-174 ''Hellrazors'' 14 października [[1966]] r. Próby morskie odbyły się na pokładzie lotniskowca [[USS America (CV-66)|USS "America"]] w listopadzie tegoż roku. Corsairy zadebiutowały bojowo 3 grudnia [[1967]], podczas [[wojna wietnamska|wojny wietnamskiej]], atakując mosty i węzły drogowe w rejonie miast Vihn w Demokratycznej Republice Wietnamu (komunistyczny Wietnam Północny).
