Andora: Różnice pomiędzy wersjami

Do lat siedemdziesiątych XX w. Andora była ubogim krajem pasterskim z dość dobrze rozwiniętym [[rękodzielnictwo|rękodzielnictwem]]. Działania podjęte od początku lat 90. w ciągu ćwierćwiecza zmieniły zasadniczo strukturę gospodarczo-społeczną tego [[minipaństwo|minipaństwa]]. Do kraju napłynęło ponad 30 tys. imigrantów, zatrudnionych głównie w obsłudze żywiołowo rozwijającego się ruchu turystycznego i finansach. Aż 80% [[Produkt krajowy brutto|PKB]] stanowią wpływy z [[turystyka|turystyki]], w tym z handlu towarami, na które państwo wcale lub prawie wcale nie nakłada podatków, głównie paliwem, [[napój alkoholowy|alkoholami]] i [[Tytoń (produkt)|wyrobami tytoniowymi]] – każdego roku Andora jest odwiedzana przez 9 milionów turystów{{fakt}}. Dzięki korzystnym prawom fiskalnym i celnym Andora ma opinię [[raj podatkowy|raju podatkowego]], co wspomaga rozwój banków i skłania zagranicznych przedsiębiorców do zakładania tam swoich siedzib. Przemysł jest rozwinięty słabo, głównie wydobycie surowców naturalnych (ruda żelaza, [[ołów]], [[marmur]], [[granit]]). Rolnictwo, ze względu na brak ziemi ornej, to prawie wyłącznie hodowla owiec i bydła domowego, z czym związana jest wytwórczość odzieży, produkcja galanterii skórzanej i biżuterii oraz pamiątkarstwo. Sieć drogowa obejmuje 380 km znakomitych dróg powiązanych z siecią państw ościennych. Bilans handlowy jest wybitnie ujemny. W 2002 [[eksport|wyeksportowano]] towarów za 111 mln [[euro]], zaś sprowadzono za 1,2 mld euro. PKB w tym samym roku wyniósł 1,3 mld euro, czyli około 20 tys. na mieszkańca.