Antoni Longin Baranowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)"; Dodano kategorię "Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)" za pomocą HotCat |
drobne redakcyjne |
||
Linia 24:
}}
[[Plik:Grób Gen. Baranowskiego.jpg|thumb|240px|grób na polskim cmentarzu wojskowym na Antokolu w Wilnie]]
'''Antoni Longin Mirza Tuhan-Baranowski''' [[Ostoja (herb szlachecki)|herbu Ostoja]], [[Język rosyjski|ros.]] ''Антон-Логвин Юрьевич Барановский'' (ur. [[15 marca]] [[1854]] w Burbiszkach, zm. [[31 maja]] [[1922]] w [[Wilno|Wilnie]]) – [[Generał|generał major]] [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]], [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP|generał podporucznik]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].
== Życiorys ==
Antoni Longin Baranowski urodził się 15 marca 1854 roku w Burbiszkach, w [[Powiat trocki|powiecie trockim]] ówczesnej [[Gubernia wileńska|guberni wileńskiej]], w rodzinie Jerzego. Wykształcenie średnie zdobył w Wilnie. 12 stycznia 1872 roku wstąpił do Czugujewskiej Szkoły Junkrów Piechoty w [[
Od maja 1919 roku w Wojsku Polskim. 27 września 1919 roku generał [[Wojciech Falewicz]] zawiadomił telegraficznie Naczelnika Państwa, że generał Baranowski „zgadza się na wyjazd do Syberii”<ref>''Telegram generała Wojciecha Falewicza do Naczelnika Państwa nadany w Grodnie 27 września 1919 roku'', Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 365.</ref>. W październiku 1919 roku został szefem Polskiej Misji Wojskowej na Syberii. Na tym stanowisku 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 15 maja 1920 roku, poz. 504.</ref>. Po powrocie z Syberii został zastępcą dowódcy I Korpusu [[Wojsko Litwy Środkowej|Wojska Litwy Środkowej]]. Od 26 lutego 1921 roku czasowo, w zastępstwie, pełnił obowiązki dowódcy Grupy Wojsk Litwy Środkowej, która powstała z przemianowania I Korpusu<ref>''Rozkaz organizacyjny Nr 1 Dowództwa Grupy Wojsk Litwy Środkowej z 26 lutego 1921 roku'', Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 77.</ref>. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, poz. 45.</ref>. Zmarł 31 maja 1922 roku w Wilnie. Pochowany na [[Cmentarze na Antokolu|cmentarzu wojskowym na Antokolu]].
|