Rogoźno: Różnice pomiędzy wersjami

Dokument lokacyjny [[Kostrzyn]]a z 1251 wspomina o grupie „gości” książęcych z Rogoźna, historycy wątpią jednak, by tworzyli oni zorganizowaną społeczność miejską. Przyjmuje się, że właściwa lokacja miasta w Rogoźnie nastąpiła dopiero w 1280 wraz z odpowiednim dokumentem wystawionym przez [[Przemysł II|Przemysła II]]<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Górczak|imię=Zbyszko|tytuł=Najstarsze lokacje miejskie w Wielkopolsce (do 1314 r.)|miejsce=Poznań|data=2002|strony=97-98}}</ref>. W przywileju tym wspomina się, że zasadźcami są Jan i Piotr Dedz, ówcześni właściciele miasta. Miasto lokowane było na [[Prawo magdeburskie|prawie niemieckim]], jakie obowiązywało też w Poznaniu. Przemysł II wybudował w Rogoźnie [[zamek]] modrzewiowy, o którym wspomina [[Jan Długosz]] w swej pracy pod tytułem „[[Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego|Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae]]”. Król [[Przemysł II]] często przebywał w Rogoźnie, o czym świadczą dokumenty z lat 1284 i 1286. Miejscowość jako miasto pod zlatynizowaną [[Język staropolski|staropolską]] nazwą ''Rogoszna'' wymieniona jest w jednym z [[Łacina|łacińskich]] dokumentów wydanym w [[Gniezno|Gnieźnie]] w 1278 roku sygnowanym przez Przemysła II<ref>„Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski”, tom I, Biblioteka Kórnicka, Poznań 1877, s. 464.</ref>. Miasto na trwale weszło do historii Polski 8 lutego 1296, kiedy król Przemysł II zginął w pobliskiej wsi Marlewotu zamordowany w zasadzce (prawdopodobnie dokonanej z inicjatywy bądź z udziałem margrabiów [[Brandenburgia|brandenburskich]]). Przywileje nadane miastu przez Przemysła II zostały dwukrotnie potwierdzone przez innych władców. Po raz pierwszy już w roku 1296 potwierdził je dla rogozińskiego [[wójt]]a Dobrogosta książę [[Władysław I Łokietek|Władysław Łokietek]]. W 1427 roku prawa przyznane mieszkańcom Rogoźna zostały potwierdzone i w znaczny sposób poszerzone w dokumencie relokacyjnym wystawionym miastu przez króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełłę]].