Todd Wiltshire: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Marvyn Cox , nie moze byc Marvyna Coksa
Linia 41:
Pierwsze sukcesy na międzynarodowych arenach przyszły w roku [[1990]]. Jako 22-latek wystartował w finale [[Indywidualne mistrzostwa świata na żużlu|IMŚ]] na torze [[Odsal Stadium|Odsal]] w [[Bradford]] i był rewelacją turnieju. Zdobył 12 punktów, co dało mu trzecią pozycję. Przegrał z [[Szwecja|Szwedem]] [[Per Jonsson|Perem Jonssonem]] i [[Stany Zjednoczone|Amerykaninem]] [[Shawn Moran|Shawnem Moranem]], a w pokonanym polu zostawił między innymi [[Hans Nielsen|Hansa Nielsena]]. Jeszcze w tym samym sezonie na [[Stadion Ellermühle|torze Ellermühle]] w [[Niemcy|niemieckim]] [[Landshut]] wraz z [[Leigh Adams|Leighem Adamsem]] zdobył srebrny medal [[Mistrzostwa świata par na żużlu|MŚP]], przegrali tylko z [[Dania|Duńczykami]].
 
W styczniu 1992 na torze w Adelaide Todd uległ groźnej kontuzji kręgosłupa, która groziła przerwaniem kariery. Po żmudnej i długiej rehabilitacji, Todd wrócił do zdrowia i znalazł pracę jako [[menedżer|menadżer]] i [[mechanik]] [[Marvyn Cox|Marvyna Coksa]]. Coxa W 1997 zdecydował o powrocie na tor. Jeszcze w tym samym roku startując [[Niemcy|niemiecką]] licencją zdobył złoty medal [[indywidualne mistrzostwa Niemiec na żużlu|indywidualnych mistrzostw tego kraju]]. Systematycznie zwiększał częstotliwość startów i w roku 1998 drugi raz okazał się najlepszy w Niemczech, by wrócić do [[Australia|Australii]] i w roku 1999 zostać [[indywidualne mistrzostwa Australii na żużlu|mistrzem swojego kraju]], powtórzył to w roku 2001.
 
Bardzo udany był dla niego sezon 1999, bo prócz mistrzostwa Australii, zdobył z reprezentacją złoty medal [[Drużynowy Puchar Świata na żużlu|DMŚ]] w [[Pardubice|Pardubicach]] i wygrał w angielskim [[Poole]] Finał Interkontynentalny, wrócił do elity światowej do [[Grand Prix IMŚ na żużlu|Grand Prix]]. W roku 2000 wystartował wśród najlepszych i jako debiutant zajął ósmą lokatą, na tej samem pozycji uplasował się rok później, w roku 2002 był piętnasty, a w roku 2003 zajął dalekie dziewiętnaste miejsce. Największe sukcesy po powrocie na tor święcił w narodowej drużynie na [[Drużynowy Puchar Świata na żużlu|DPŚ]] wygrywał także w 2001 we [[Wrocław]]iu na [[Stadion Olimpijski we Wrocławiu|stadionie olimpijskim]] oraz w roku 2002 w [[Peterborough]].