Krzemienica (Białoruś): Różnice pomiędzy wersjami

W 1619 roku rozpoczęto budowę kościoła katolickiego, na którym w 1623 roku był już położony dach kryty dachówką. Kościół architektonicznie prezentuje tzw. typ lubelski. Oboje fundatorzy Mikołaj Wolski (zm.1621) i Barbara Wolska z Woynów (zm.1623) zostali pochowani w kościele. Przed 1639 rokiem ich syn Kazimierz Wolski ufundował w kościele rodzicom zachowany do dzisiaj marmurowy nagrobek. Z powodu kłopotów finansowych kolatora kościół długo wykańczanwykańczano. Konsekrowano go dopiero 8 lipca 1657 roku i dokonał jej biskup Jan Dowgiałło Zawisza nadając świątyni wezwanie Bożego Ciała i Nawiedzenia oraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jako jeden z nielicznych, kościół nie został zniszczony podczas najazdu moskiewskiego w latach 1655-1661. W 1783 roku wg opisu kościół był kryty dachówką i miał sygnaturkę. W 1830 roku opisano, że w kruchcie znajduje się nagrobek Jundziłłów. 1832 roku klasztor skasowali Rosjanie.

We wnętrzu zachował się cenny zespół jednorodnego manierystycznego wyposażenia z około 1630 roku autorstwa warsztatu małopolskiego, szczególnie ołtarz główny, tabernakulum, balustrada komunijna, ambona (przebudowana w XVIII wieku), chórbalkon chóru muzycznymuzycznego, drzwi.

W 1765 roku wybudowano obecnie istniejącą barokową dzwonnicę. W czasie I wojny światowej Rosjanie zrabowali z niej trzy dzwony, w tym jeden z 1620 roku.