|
Młody Churchill był rzadko odwiedzany przez matkę, którą bardzo kochał; często pisał do niej listy z prośbą, aby przyjechała lub skłoniła ojca do zezwolenia mu na powrót do domu. Z ojcem łączyły Churchilla raczej chłodne relacje. Jako dziecko nawiązał bliskie stosunki ze swoją nianią Elisabeth Anne Everest.
[[Plik:Churchhill 03.jpg|thumb|Winston Churchill, 1895]] ▼=== Kariera wojskowa ===
▲[[Plik:Churchhill 03.jpg|thumb|Winston Churchill, 1895]]
Po ukończeniu [[Harrow School]] Churchill próbował dostać się do Royal Military Academy w [[Sandhurst]], co udało mu się dopiero za trzecim podejściem. Szkołę ukończył w 1895 i został [[podporucznik]]iem w 4 regimencie huzarów Królowej (''4th Queen’s Own Hussars''). Jego regiment został następnie wysłany do [[Indie|Indii]]. Niedługo po przybyciu na miejsce Churchill dotkliwie zranił się w ramię. Ta rana dokuczała mu przez resztę życia. Głównym zajęciem regimentu Churchilla w Indiach było granie w [[Polo (sport)|polo]]. Nie odpowiadało to młodzieńcowi, który wolałby uczestniczyć w walkach. Wolny czas Winston poświęcał na czytanie książek, które zabrał ze sobą.
[[Plik:Wc0042-3b13159r.jpg|thumb|Winston Churchill podczas cyklu wykładów w USA, 1900]]
Relacje z tych działań Churchill wysyłał do ''Daily Graphic''. Rok później, w dzień swoich 21 urodzin, Churchill znalazł się po raz pierwszy na pierwszej linii frontu. W 1897 pojechał na [[Bałkany]], by relacjonować wojnę grecko-turecką, która jednak zakończyła się przed jego przybyciem. Po krótkim pobycie w [[Anglia|Anglii]] wrócił do Indii, gdzie wraz ze swoim regimentem tłumił powstanie [[Pasztuni|Pasztunów]]. Relacje z tych walk wysyłał do „The Pioneer” i do „Daily Telegraph”. Po powrocie do Anglii Churchill wydał swoją pierwszą książkę – ''The Story of The Malakand Field Force''.powsta
Podczas pobytu w Indiach Churchill na wszystkie możliwe sposoby starał się dostać do armii [[Horatio Kitchener|lorda Kitchenera]]. W 1898 r. w końcu mu się to udało i został wysłany do [[Sudan]]u, gdzie Kitchener kończył właśnie tłumić [[Powstanie Mahdiego|powstanie mahdystów]]. Zdążył być jeszcze świadkiem szarży brytyjskiej kawalerii w [[Bitwa pod Omdurmanem|bitwie pod Omdurmanem]]. Relacje z niej zdał w swej korespondencji do ''Morning Post''. W październiku 1898 r. wrócił do Anglii i rozpoczął pisanie dwutomowego dzieła ''The River War'', które zostało opublikowane w następnym roku.
W 1899 r. Churchill opuścił armię i zdecydował się spróbować swych sił w polityce. Z ramienia konserwatystów wystartował w wyborach uzupełniających w okręgu Oldham. Zajął tam trzecie miejsce i nie dostał się do Parlamentu.
12 października 1899 wybuchła w południowej Afryce wojna między Brytyjczykami a [[Afrykanerzy|Afrykanerami]], tzw. [[Wojny burskie|II wojna burska]]. Churchill wybrał się więc do Afryki jako korespondent wojenny. Podczas podróży pociąg Churchilla wpadł w zasadzkę. Churchill pomógł odblokować tory i ponownie ruszyć pociąg. Został przy tym ranny. Wkrótce później dostał się do burskiej niewoli i został osadzony w obozie jenieckim w [[Pretoria|Pretorii]]. Wkrótce jednak uciekł z obozu i, wspólnie z angielskim zarządcą kopalnianym, przeszedł 480 km i trafił do [[Maputo|Lourenço Marques]] w [[Portugalia|portugalskim]] [[Mozambik]]u.
Ucieczka uczyniła z Churchilla bohatera wojennego. Po powrocie do kraju szybko przyłączył się do armii [[generał]]a [[Redvers Buller|Bullera]] i towarzyszył jej w walkach o Ladysmith i w zdobywaniu Pretorii. Churchill przyłączył się do południowoafrykańskiego lekkiego regimentu konnego i był jednym z pierwszych Brytyjczyków, którzy wkroczyli do Pretorii. Churchill napisał dwie książki o tej wojnie – ''London to Ladysmith via Pretoria'' i ''Ian Hamilton’s March''.
=== Początki działalności w Parlamencie ===
| 