Nowa Reforma: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
m uzupełnienie, źródła/przypisy
Linia 25:
Pierwotnie w 1882 ukazywał się dziennik „Reforma”. Redaktorami i wydawcami dziennika byli [[Tadeusz Romanowicz]], a po nim [[Lesław Boroński]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. † Lesław Boroński | czasopismo = Kuryer Rzeszowski | strony = 3 | data = Nr 11 z 14 marca 1897 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=4181}}</ref>. Od 1889 do 1894 redaktorem naczelnym był [[Adam Asnyk]], zaś od 1894 do śmierci (23 kwietnia 1928) był [[Michał Konopiński]] (równolegle od 1889 redaktor odpowiedzialny wydań)<ref>{{Cytuj pismo | autor = [[Konstanty Srokowski]] | tytuł = † Michał Konopiński | czasopismo = Nowa Reforma | wolumin = Nr 96 | strony = 1-2, 4 | data = 26 kwietnia 1928 | url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/230713}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = † Michał Konopiński | czasopismo = [[Dziennik Bydgoski]] | wolumin = Nr 96 | strony = 1-2, 4 | data = 26 kwietnia 1928 | url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/230713}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Dwudziestopięciolecie Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich | wydawca = [[Syndykat Dziennikarzy Krakowskich]] / [[Ilustrowany Kurier Codzienny (wydawnictwo)|Ilustrowany Kurier Codzienny]] | miejsce = 1937 | data = Kraków | strony = 17 | rozdział = Ś. p. Michał Konopiński | url = http://kpbc.umk.pl/publication/87597}}</ref>.
 
Wydawcą „Nowej Reformy” był [[Adam Doboszyński (adwokat)|Adam Doboszyński]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Karolina Grodziska|Karolina Grodziska–Ożóg]] | tytuł = Cmentarz Rakowicki w Krakowie | wydawca = [[Wydawnictwo Literackie]] | miejsce = Kraków | data = 1987 | strony = 104 | isbn = 83-08-01428-3 | rozdział = Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939)}}</ref>. W redakcji pisma pracował też [[Józef Rączkowski]]<ref>''Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego''. Warszawa 1989, s. 342.</ref>.
 
NRNowa Reforma wydrukowała w 1883 roku mowę T. Jendla w której autor dowodził, że [[Adam Mickiewicz]] czuł że rola szlachty jest skończona a siłą narodu jest [[lud]]. Wywołując tym wielki oddźwięk w prasie krakowskiej<ref>Praca zbiorowa, ''Roczniki dziejów ruchu ludowego'', Warszawa 1965, s. 25.</ref>.
 
== Przypisy ==