'''Fiodor Nikołajewicz Bekowicz-Czerkasski''', [[język rosyjski|ros.]] Федор Николаевич Бекович-Черкасский (ur. 14 maja [[1870]] r. we wsi Bekowiczewo w [[Kabardo-Bałkaria|Kabardyno-Bałkarii]], zm. 16 listopada [[1953]] r. w [[Paryż]]u) – rosyjski wojskowy ([[generał]]), emigracyjny północnokaukaski działacz narodowy i kombatancki.
Pochodził z kabardyjskiego rodu książęcego. W 1891 r. ukończył gimnazjum w [[Stawropol]]u, w 1894 r. szkołę kawaleryjską w [[KirowohradKropywnycki|Jelizawetgradzie]], zaś w 1903 r. oficerską szkołę kawaleryjską. W 1904 r. awansował do stopnia podesauła. Dowodził Sotnią Kabardyjską Pułku Tersko-Kubańskiego Kaukaskiej Brygady Konnej. Uczestniczył w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]], zostając ranny. Na początku 1914 r. w stopniu starsziny wojskowego został komendantem wojskowym [[Irkuck]]a. Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], dowodząc Kabardyńskim Pułkiem Konnym, a następnie Tatarskim Pułkiem Konnym. Pod koniec grudnia 1916 r. objął dowództwo 2 Brygady Konnej Kaukaskiej Tuziemnej Dywizji Konnej. Od początku maja do końca października 1917 r. był dowódcą 1 Gwardyjskiego Pułku Kirasjerów, po czym powrócił na poprzednie stanowisko. Awansował do stopnia generała majora. Pod koniec 1917 r. formował na [[Przedkaukazie|Kaukazie Północnym]] oddziały wojskowe [[Biali (Rosja)|Białych]] złożone z Górali kaukaskich. Dowodził kabadyńskimi oddziałami konnymi. Na początku grudnia 1918 r. objął dowództwo 2 Brygady Konnej Czerkieskiej Dywizji Konnej. W lutym 1919 r. mianowano go przywódcą Kabardyno-Bałkarii. Od połowy marca tego roku dowodził Kabardyńską Dywizją Konną. W połowie kwietnia został generałem lejtnantem. W połowie listopada 1920 r. wraz z pozostałymi wojskami Białych został ewakuowany z [[Półwysep Krymski|Krymu]] do [[Gallipoli (półwysep)|Gallipoli]]. Początkowo zamieszkał na emigracji w [[Stambuł|Konstantynopolu]], gdzie w 1921 r. współorganizował Narodowy Komitet Wyzwolenia Narodów Gorskich Północnego Kaukazu. Następnie przeniósł się do [[Francja|Francji]], zostając przewodniczącym Komitetu. W 1934 r. został przewodniczącym Związku Kawalerów Georgijskich. Ponadto stał na czele Związku Oficerów Armii Kaukaskich. W 1939 r. wszedł w skład komitetu ds. przygotowania obchodów 125-lecia urodzin [[Michaił Lermontow|Michaiła J. Lermontowa]]. W latach 1941–1945 w okupowanym [[Paryż]]u przewodniczył Rosyjskiemu Ruchowi Narodowemu. Od listopada 1951 r. stał na czele stowarzyszenia lejbgwardii Pułku Kirasjerów Jego Wysokości.
