Ewa Milerska z d. Cienciała urodziła się w Nydku na [[Zaolzie|Zaolziu]] i tam mieszkała całe życie . Po ukończeniu Polskiej Szkoły Wydziałowej w [[Bystrzyca (kraj morawsko-śląski)|Bystrzycy]] kontynuowała naukę w Szkole Gospodyń Wiejskich w [[Końska (Trzyniec)|Końskiej.]] To był najszczęśliwszy okres w jej życiu. Wtedy też napisała swój pierwszy wiersz, który został opublikowany w [[Dziennik Polski (1934–1939)|"Dzienniku Polskim“]]. Za mąż wyszła w 1936 roku. W czasie wojny pozostali Polakami i dlatego mąż został wywieziony na roboty przymusowe do [[Wiedeń|Wiednia]]. Wraz z trójką małych dzieci została wygnana z własnego domu. Jakoś przeżyli ten straszny czas i po wojnie, na otrzymanej od teściów działce pod Wyrchgórą w Nydku wybudowali drewniany domek i założyli piękny sad Właśnie to miejsce często opisywała w swoich wierszach.
. Włączyła się aktywnie w działalność polskich organizacji. W [[Polski Związek Kulturalno-Oświatowy|Polskim Związku Kulturalno – Oświatowym]] (PZKO) przewodniczyła Klubowi Kobiet, śpiewała w miejscowym chórze. W połowie lat sześćdziesiątych rozpoczęła pracę w polskim oddziale miejscowej biblioteki i teraz już zawodowo upowszechniała ojczyste słowo. Była aktywnym członkiem Sekcji Czytelniczo-Bibliotekarskiej oraz Folklorystycznej przy ZG PZKO . Swoje wiersze pisała na potrzeby szkoły i PZKO. Miała ogromną łatwość pisania i rymowania. Najczęściej tworzyła w gwarze. Haftowała, szyła, przede wszystkim jednak była poetką - pisała także na zamówienie. Pisała eseje na temat śląskiego haftu ludowego a zwłaszcza motywów zdobniczych śląskich strojów ludowych oraz wiersze, które ukazywały się na łamach miejscowej prasy - [[Zwrot (czasopismo)|Zwrot]] zaczął publikować jej wiersze w 1978 r, drukowały je też inne gazety, kalendarze, a także znalazły się w kilku antologiach. Melodyjne wiersze stały się też inspiracją piosenek, które znalazły w repertuarach zaolziańskich chórów. Ukazały się one też w tomie '''''Korzenie''''' (1981), którego współautorkami były [[Aniela Kupiec]] i Anna Filipek. Jej wiersze są ściśle związane z rodzinnym regionem, nawiązują też formalnie do tradycji folklorystycznej i cieszyńskiego pisarstwa ludowego. Pośmiertnie wydano jej tomik wierszy ''„'''Kwiaty z naszej łąki'''”.''
