Emmy Noether: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Monika2017 (dyskusja | edycje) m dodanie linku |
Monika2017 (dyskusja | edycje) m →Życiorys: link do Princeton |
||
Linia 24:
W 1907 roku doktoryzowała się na Uniwersytecie w Erlangen. Ze względu na płeć, nie mogła występować w roli profesora. Mogła jedynie podjąć pracę jako pomoc wykładowcy nie otrzymując wynagrodzenia. W roku 1915 skorzystała z zaproszenia od Feliksa Kleina by dołączyć do wydziału matematyki [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytetu w Getyndze]], gdzie działali ówcześni najwybitniejsi matematycy niemieccy. Wykładała jako asystentka Dawida Hilberta. Zarówno Hilbert, jak i Klein bezskutecznie zabiegali w Ministerstwie Edukacji o przyznanie jej tytułu profesora wraz z wynagrodzeniem argumentując, że w przeciwnym razie Getynga straci wybitnego matematyka{{r|Haaretz:ha-matematikait ha-yehudia she-shinta at ha-olam}}.
W 1918 r. udowodniła fundamentalne twierdzenie, tzw. [[twierdzenie Noether]], które wiąże [[Symetria (fizyka)|symetrie]] (niezmienniczości) praw fizyki z [[Prawa zachowania|zasadami zachowania]] pewnych wielkości fizycznych. W latach 1922–1933 była profesorem [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytetu w Getyndze]], skąd została usunięta przez [[narodowy socjalizm|nazistów]] z powodu żydowskiego pochodzenia. Uczyła studentów nielegalnie, potajemnie przyjmując ich we własnym mieszkaniu<ref name=":0" />. Później wykładała na Bryn Mawr College oraz [[Institute for Advanced Study]] w [[Princeton]].
W algebrze od jej nazwiska pochodzi nazwa pojęcia [[pierścień noetherowski|pierścienia noetherowskiego]] oraz nazwa [[Ideał prymarny#Twierdzenie Laskera-Noether|twierdzenia Laskera–Noether]].
| |||