Klaudiusz (cesarz): Różnice pomiędzy wersjami

W zamieszaniu po morderstwie Kaliguli część żołnierzy gwardii pretoriańskiej zdecydowała się na obwołanie cesarzem Klaudiusza, jedynego dorosłego przedstawiciela [[Dynastia julijsko-klaudyjska|dynastii julijsko-klaudyjskiej]]. Tradycja mówi, że został znaleziony, gdy ukrywał się za kotarą, wbrew swej woli zaniesiony do obozu [[Pretorianie|pretorianów]] i tam obwołany [[imperator]]em. Pomimo początkowego sprzeciwu [[Senat rzymski|senat]], świadom swojej bezsilności wobec żołnierzy, zatwierdził jego status. Po raz pierwszy tak jawnie unaocznił się prawdziwy charakter [[Pryncypat (Rzym)|pryncypatu]] – władza cesarzy opierała się na sile militarnej, a czasy, gdy wola senatu miała znaczenie, bezpowrotnie minęły<ref group = "uwaga">Uzurpator [[Lucjusz Arruntiusz Kamillus Skrybonianus|Skrybonianus]], który w 41 zbuntował się w [[Dalmacja|Dalmacji]] stracił poparcie [[legion]]ów, gdy ogłosił zamiar przywrócenia republiki.</ref>.

 

 

Charakterystyczna dla panowania Klaudiusza jest wzrastająca rola wyzwoleńców w sprawowaniu władzy. Cesarz, nie mając zaufania do kręgów senatorskich, główną rolę w administracji i w radzie przybocznej powierzał wyzwoleńcom. Kilku z nich: [[Tyberiusz Klaudiusz Narcyz]], [[Tyberiusz Klaudiusz Polibiusz]], [[Gajusz Juliusz Kallistus]] i [[Pallas (wyzwoleniec)|Pallas]] zdobyło bardzo wpływową pozycję.