Glikokaliks: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rei-bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: cs:Glykokalyx
Politek (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
'''Glikokaliks''' - jestwęglowodanowa towarstwa otoczkapokrywająca składającapowierzchnię siękomórek zzwierzęcych, reszttzw. [[polisacharydy|polisacharydowych]]‘słodka [[glikolipidy|glikolipidów]] i [[glikoproteidy|glikoproteidów]]łupina’, wchodząca w skład [[błona komórkowa|błon komórkowych]]. Glikokaliks zwiększazabezpiecza wytrzymałośćpowierzchnię nakomórki czynnikiprzed mechaniczneuszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi, pełni ważne funkcje przy łączeniu się komórek w skupiska oraz przy ich identyfikacji. W dużym stopniu pochłania wodę, co powoduje, że powierzchnia komórki jest śliska (dzięki temu wiele komórek, np. leukocyty może się prześlizgiwać przez wąskie szczeliny w ścianach naczyń włosowatych; śliskość powierzchni komórek zapobiega zlepianiu się krwinek czerwonych i przyczepianiu do ścian naczyń krwionośnych). Chroni również komórki jelita przed strawieniem. WGlikokaliks składróżnych suchejtypów masykomórek błonyróżni komórkowejsię próczskładem białekreszt cukrowych i lipidówgrubością. wchodząSkłada niewielkiesię ilościgłównie z cukrów. Naprostych, zewnętrznejktóre powierzchniwystępują błonyzazwyczaj komórkijako zwierzęcejboczne cukryłańcuchy tworzązwiązane warstwękowalencyjnie zwanąz glikokaliksem.białkami błonowymi lub lipidami (glikolipidami).
Ponadto obecne są w tej warstwie proteoglikany (związki białkowo – węglowodanowe syntezowane w komórce, wydzielane na zewnątrz i adsorbowane do powierzchni błony komórkowej). Obecność glikokaliksu na powierzchni błony komórkowej zwiększa jej asymetrię. W skład glikokaliksu wchodzą: galaktoza, glukoza, glukozoamina, galaktozoamina, mannoza, fukoza, kwasy slajowe.
Glikokaliks jest bardzo wrażliwą warstwą na każdą fizjologiczną zmianę komórki.
Funkcja glikokaliksu jest nie do końca poznana. Przypuszcza się, że spełnia następujące funkcje:
1) kotwiczenie białek transbłonowych w dwuwarstwie lipidowej błony zapobiega ich wypadnięciu do cytoplazmy komórki,
2) reszty cukrowe przyłączone do białek transbłonowych utrzymują prawidłowe sfałdowanie ich łańcucha polipeptydowego,
3) spełniają rolę sygnałów kierujących białka transbłonowe do miejsca ich przeznaczenia w błonie komórkowej,
4) charakterystyczny dla każdej komórki skład i konfiguracja reszt cukrowych są odpowiedzialne za wzajemne rozpoznawanie się komórek w procesie rozwoju organizmu i w czasie jego całego życia.
 
 
{{Biologia stub}}