Adolf Chybiński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: WPCHECK#64: poprawiam link tożsamy z tekstem linka
Linia 21:
Był synem przemysłowca Adolfa i Marii z Górskich. Kształcił się w gimnazjum w Krakowie, następnie podjął studia z germanistyki, filologii klasycznej i prawa na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] (1898–1899). Pobierał ponadto prywatne lekcje gry na [[fortepian]]ie i z teorii muzyki w Krakowie (1898–1901) u [[Jan Drozdowski (pianista)|Jana Drozdowskiego]]; w 1901 wyjechał na dalsze studia do [[Heidelberg]]u (do 1902) i [[Monachium]] (1904–1908), zgłębiał muzykologię, historię sztuki i filozofię. W 1908 w Monachium obronił doktorat na podstawie pracy ''Beitrage zur Geschichte des Taktschlegens und des Kapellmeisteramtes in der Epoche der Mensuralmusik''. Kontynuował przez kilka lat w Monachium badania nad historią muzyki polskiej, przygotowując pod kierunkiem [[Guido Adler]]a rozprawę habilitacyjną. Obronił ją w 1912 (''Teoria mensuralna w polskiej literaturze muzycznej I połowy XVI wieku'') na Uniwersytecie Lwowskim i został docentem oraz kierownikiem Zakładu Muzykologii tej uczelni. Od 1917 był profesorem nadzwyczajnym, od 1920 profesorem zwyczajnym; w roku akademickim 1928/1929 pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego. W latach 1917–1927 wykładał równocześnie teorię muzyki w [[Lwowska Narodowa Akademia Muzyczna|Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie]].
 
Po wojnie został profesorem Uniwersytetu Poznańskiego, kierował Katedrą Muzykologii oraz wykładał historię muzyki staropolskiej, polski folklor muzyczny i teorię muzyki.<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Doktorzy honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. T. 2. 1951-1979. |data = Poznań 2015.}}</ref> Przez krótki czas był dyrektorem Opery Poznańskiej (1948). Przewodniczył Sekcji Teoretyków Komisji Programowej Szkolnictwa Muzycznego oraz Państwowej Muzycznej Radzie Wydawniczej.
 
W pracy naukowej zajmował się historią polskiej muzyki [[renesans]]owej i [[barok]]owej oraz etnografią muzyczną. Badał twórczość m.in. [[Mikołaj Gomółka|Mikołaja Gomółki]], Jana z Lublina i Jacka Różyckiego. Był inicjatorem akcji sporządzania fotokopii i odpisów z [[XV wiek|XV]]–[[XVIII wiek|XVIII-wiecznych]] rękopisów muzycznych, odkrył wiele nieznanych zabytków muzyki polskiej z tego okresu. Przygotował do wydania 22 zeszyty cyklu ''Wydawnictwa Dawnej Muzyki Polskiej'' (1928–1951) oraz pojedyncze dzieła dawnych kompozytorów. Zainicjował badania nad polskim folklorem muzycznym oraz zbieranie pieśni ludowych; szczególnie wiele uwagi poświęcił muzyce góralskiej – kultura, a także przyroda [[Podhale|Podhala]] oraz [[taternictwo]] były jego pasjami, przez wiele lat współpracował z Muzeum Tatrzańskim w [[Zakopane]]m. Wykazał pokrewieństwo niektórych melodii polskich górali tatrzańskich z melodiami górali czeskich, słowackich i węgierskich. Przedstawił własną koncepcję systematyki polskich melodii ludowych, proponując podział podstawowy na melodie taneczne, liryczne i religijne, a dopiero w ramach tych grup bardziej szczegółowe kryteria. Wydał zbiór mniej znanych melodii i pieśni ludowych ''Śpiewnik krajoznawczy – od Tatr do Bałtyku'' (1951), brał udział w pracach redakcyjnych nad dziełem ''Analiza i objaśnienia dzieł wszystkich [[Fryderyk Chopin|Fryderyka Chopina]]''.