Tadeusz Kognowicki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xx236 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
drobne techniczne, WP:SK+mSK+ToS
Linia 17:
|www =
}}
 
'''Tadeusz Kognowicki ps. "Złoty"''' (ur. [[18 czerwca]] [[1922]] w [[Kowno|Kownie]], zm. [[26 czerwca]] [[1941]] pod Kownem) – polski harcmistrz, komendant harcerstwa polskiego na [[Republika Litewska (1918–1940)|międzywojennej Litwie]].
 
Linia 23 ⟶ 22:
 
Latem 1935 r. wziął udział w obozie harcerskim w Prepuntach nad rz. [[Dubissa|Dubissą]]. Następnie, w 1936 r. uczestniczył w obozie zorganizowanym dla Polskiego Harcerstwa Zagranicznego w Brennej, oddelegowany z Litwy wspólnie ze [[Zbigniew Skłodowski|Zbigniewem Skłodowskim]] oraz [[Julian Iwaszkiewicz|Julianem Iwaszkiewiczem]]. Po powrocie zorganizował szkolną drużynę im. [[Zawisza Czarny z Garbowa|Zawiszy Czarnego]], składającą się z dwóch zastępów i gromady zuchowej, której został drużynowym.
Na przełomie 1938/1939 r. zdobył, po uprzednio odbytych w Polsce kursach, stopień harcmistrza. W tym czasie wydawał również dwutygodnik dla harcerzy o nazwie ''Wzwyż'', jednak tylko do 1940 r., do momentu zamknięcia polskiego gimnazjum w Kownie. Po nominacji na [[komendant]]a harcerstwa na Litwie, od 1939 r. reprezentował oficjalnie przed władzami litewskimi polskie harcerstwo. Wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zapoczątkował okres intensywnej pracy T. Kognowickiego w niesieniu pomocy uchodźcom z Polski, organizację ucieczek z obozów internowania polskich wojskowych, którzy, jak wspomina jego siostra p.Zofia Komza, niejednokrotnie ukrywali się w mieszkaniu pp. Kognowickich przy ul. Donelaičio. ''(...)Mama przyjmowała każdego z dokumentami czy bez i udzielała gościny na cały czas, aż Tadeusz nie wystarał się o nowe dokumenty i wyekspediował ich dalej''<ref>K. Bojko Żyjąc krótko przeżył czasów wiele, MW 1998, nr 10 s.14</ref>.
 
Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt wyniesienia z obozu internowania sztandarów pułkowych:
Linia 38 ⟶ 37:
 
== Bibliografia ==
* 1.K.Bojko, Żyjąc krótko przeżył czasów wiele, "Magazyn Wileński" 1998, nr 10 s.12-16
 
{{SORTUJ:Kognowicki, Tadeusz}}