Pius IX: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Sprawy wewnętrzne: int. |
m →Sprawy zagraniczne: int. |
||
Linia 110:
Pomimo że działania papieża w polityce wewnętrznej są przez historyków krytykowane, to kwestie zagraniczne są, ich zdaniem, naznaczone sukcesami{{r|Kelly}}. Pius utworzył bowiem ponad dwieście nowych [[diecezja|diecezji]] na całym świecie, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, Stanach Zjednoczonych i koloniach brytyjskich{{r|Kelly}}. Ponadto odnowił Kościół w Niderlandach, który mocno ucierpiał w okresie [[reformacja|reformacji]]{{r|Wollpert}}. Zawarł także korzystne dla Kościoła [[konkordat]]y z Hiszpanią w 1851, z Austrią w 1855, z Portugalią w 1857 i z częścią krajów środkowoamerykańskich w latach 1852-1862{{r|Kelly}}. Ponadto ustanowił [[łaciński patriarchat Jerozolimy]]{{r|Kelly}}.
Za czasów jego pontyfikatu w Niemczech powstało Stowarzyszenie Piusa, zrzeszające tamtejszych katolików{{r|Wollpert}}. W roku 1870 powstało także podobne stowarzyszenie "Centrum", które zrzeszało działaczy politycznych, jednak szanse na dobre relacje na linii państwo-Kościół pogrzebał [[Kulturkampf]] ustanowiony w 1871 przez [[Otto von Bismarck|Ottona von Bismarcka]]{{r|Wollpert}}. Doprowadziło to do zakazu działalności niektórych zakonów, m.in. [[jezuici|jezuitów]], co było sprzeczne z konstytucją{{r|Wollpert}}. Papież zaprotestował w 1873 przeciw "ustawom majowym", a następnie w 1875 encykliką ''Quod nunquam'', na co Bismarck odpowiedział dymisją 2/3 biskupów i zamknięciem [[seminarium duchowne|seminariów duchownych]]{{r|Wollpert}}. Pomysł kanclerza o zbudowaniu Kościoła narodowego okazał się jednak chybiony, gdyż jego działania nie podzieliły Kościoły w Niemczech{{r|Wollpert}}.
W 1847 roku Pius zawarł także konkordat z Rosją, jednak nie dawał on prawie żadnych wymiernych korzyści{{r|Wollpert}}. Ponieważ działania cara budziły sprzeciw, Pius beatyfikował [[Andrzej Bobola|Andrzeja Bobolę]]{{r|Wollpert}}. Kiedy nowym carem został [[Aleksander II Romanow]], papież zwrócił mu uwagę na nieprzestrzeganie konkordatu, a także na represyjną politykę wobec Polski, zwłaszcza podczas [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] w 1863{{r|Wollpert}}. 28 stycznia 1863 r. potępił wybuch powstania styczniowego, o czym został poinformowany w czasie audiencji [[Ludwik Orpiszewski]], wysłannik [[Władysław Czartoryski|Władysława Czartoryskiego]], emisariusza dyplomatycznego [[Rząd Narodowy (powstanie styczniowe)|Rządu Narodowego]]<ref name="Koberdowa">{{Cytuj książkę | nazwisko = Koberdowa | imię = Irena |autor link = Irena Koberdowa | tytuł = Szkice z dziejów papiestwa | wydawca = [[Książka i Wiedza]] | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 216 | nazwisko2 = Tazbir | imię2 = Janusz |autor link2 = Janusz Tazbir | isbn = 83-0512-274-3}}</ref>. Z drugiej jednak strony Pius IX podczas powstania zwrócił się do [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]] i [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]] o pomoc dla Polski{{r|Kelly}}. 29 czerwca 1867 kanonizował [[Jozafat Kuncewicz|Jozafata Kuncewicza]]{{r|Kelly}}, a 6 czerwca 1877 roku przyjął też pielgrzymkę polską i wygłosił do niej mowę, w której zawarł słowa: ''miejcie nadzieję, wytrwałość, odwagę i módlcie się, a ciemięzcy wasi runą i Królestwo Polskie powróci''<ref name="Feldman">{{Cytuj książkę | nazwisko = Feldman | imię = Wilhelm | autor link = Wilhelm Feldman | tytuł = Dzieje polskiej myśli politycznej 1864-1914 | wydawca = Instytut Badania Najnowszej Historji Polski | miejsce = Warszawa | data = 1933 | strony = 117-118}}</ref>.
| |||