Polonia Warszawa (piłka nożna): Różnice pomiędzy wersjami

|przydomek = ''Czarne Koszule'',<br />''Duma Stolicy'',<br />''Poloniści''

'''Polonia Warszawa''' (pełna nazwa '''Polonia Warszawa Spółka Akcyjna''') – [[Polska|polski]] [[klub piłkarski]] z siedzibą w [[Warszawa|Warszawie]]. Najstarszy instniejący klub piłkarski Warszawy. 2-krotny [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|Mistrz Polski]], 3-krotny [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|Wicemistrz Polski]], 2-krotny zdobywca [[Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn|Pucharu Polski]], zdobywca [[Superpuchar Polski w piłce nożnej|Superpucharu Polski]] i [[Puchar Ligiligi Polskiejw polskiej piłce nożnej|Pucharu Ligi Polskiej]].

Współzałożyciel [[Polski Związek Piłki Nożnej|Polskiego Związku Piłki Nożnej]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.polsatsport.pl/wiadomosc/2014-12-19/nie-wiadomo-kto-go-zalozyl-ale-jest-pzpn-konczy-95-lat/ |tytuł=Nie wiadomo, kto go założył, ale jest! PZPN kończy 95 lat |opublikowany=https://www.polsatsport.pl|data dostępu=2019-12-02}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://polskielogo.net/zalozenie-pzpn/ |tytuł=Które kluby założyły PZPN? |opublikowany=https://polskielogo.net/zalozenie-pzpn/|data dostępu=2020-01-03}}</ref> (1919) oraz [[PolskaEkstraklasa Ligaw Piłkipiłce Nożnejnożnej|Polskiej Ligi Piłki Nożnej]] (1927) (obecna [[Ekstraklasa]]).

Jest pierwszym [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|Wicemistrzem]] w dziejach [[Polska|polskiego]] futbolu, pierwszym [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|Mistrzem Polski]] po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] oraz pierwszym [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|Mistrzem Polski]] pochodzącym z Warszawy.

=== Lata 1911–1915. Powstanie klubu ===

29 kwietnia 1917 odbył się pierwszy mecz Polonia – [[Legia Warszawa (piłka nożna)|Legia]], w którym padł wynik 1:1. Legia była wtedy drużyną frontową, która przyjechała do [[Warszawa|Warszawy]] i tu rozgrywała mecze z miejscowymi klubami. Miesiąc później dwie drużyny znowu się spotkały – wynik był identyczny. Według Roberta Gawkowskiego i innych osób związanych z Polonią, drużyna legionowa wcale nie jest protoplastą Legii Warszawa<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.mowiawieki.pl/artykul.html?id_artykul=684 | tytuł = Kiedy powstała warszawska „Legia” | autor = Robert Gawkowski | opublikowany = mowiawieki.pl | data dostępu = 2014-02-03 | archiwum = http://web.archive.org/web/20030602112629/http://www.mowiawieki.pl/artykul.html?id_artykul=684 | zarchiwizowano = 2003-06-02}}</ref>, dlatego te spotkania nie są wliczane do statystyk tzw. „[[Derby Warszawy w piłce nożnej|derby Warszawy]]”. W lipcu 1917 r. Polonia rozegrała swój pierwszy mecz z drużyną zagraniczną – [[Węgry|węgierskim]] [[Magyar AC]], który zakończył się wynikiem 1:5. W 1921 roku doszło do konfliktu w klubie, pomiędzy drużyną juniorów a kierownictwem sekcji piłkarskiej. Niezadowoleni juniorzy odeszli z Polonii i założyli nowy klub [[KS Warszawianka (piłka nożna)|Warszawianka]]. Pomimo tego osłabienia, w pierwszych rozgrywkach o [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwo Polski]] w [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1921)|1921]] Czarne Koszule zdobyły tytuł wicemistrza. Rozgrywki te odbyły się najpierw w lokalnych grupach, których mistrzowie awansowali na szczebel centralny. W grupie warszawskiej Polonia była najlepsza z imponującym dorobkiem bramkowym, 21 bramek zdobytych przy jednej straconej. W kolejnych latach od 1921 do 1926, czyli sześciokrotnie, Polonia także zdobywała mistrzostwo Warszawy. Wśród wyróżniających się piłkarzy w tamtym czasie byli bracia [[Stefan Loth|Stefan]] i [[Jan Loth]] oraz [[Artur Marczewski]], którzy zostali powołani na pierwszy w historii międzynarodowy [[Mecz piłkarski Węgry – Polska (1921)|mecz piłkarski reprezentacji Polski]].

W 1923 roku zespół otrzymał od władz miasta teren pod budowę boiska. Na początku miało to być w [[Park Skaryszewski im. Ignacego Jana Paderewskiego w Warszawie|Parku Skaryszewskim]], następnie tereny w otoczeniu [[Cytadela Warszawska|Cytadeli Warszawskiej]], jednak ostatecznie Polonia otrzymała teren w pobliżu [[Warszawa Gdańska|Dworca Gdańskiego]]. W rozgrywkach grupy warszawskiej Polonia ponownie była najlepsza, ale własną supremację nad lokalnymi rywalami Warszawianką i Legią (która wystąpiła wtedy po raz pierwszy w rozgrywkach pod obecną nazwą) udowodniła dopiero w ostatnim spotkaniu, pokonując Warszawiankę 7:1. W roku 1923 Polonia odniosła także prestiżowy sukces, pokonując po raz pierwszy w swej historii zespół zagraniczny, którym był silna węgierska drużyna [[Vasas SC (piłka nożna)FC|Vasasok Sport Clubja]], w stosunku 2:1<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.wielkapolonia.pl/historia/rok-1923|tytuł=Rok 1923|opublikowany=wielkapolonia.pl|data dostępu=2011-07-31}}</ref>.

W 1928 roku Polonia przeniosła się na [[Ulica Konwiktorska w Warszawie|ul. Konwiktorską 6]], gdzie ma swoją siedzibę do dzisiaj. Oficjalnego otwarcia [[Stadion Polonii Warszawa|stadionu]] dokonano 30 września 1928 r., jednakże pierwszy mecz odbył się już 15 sierpnia 1928 r. kiedy Polonia Warszawa pokonała drużynę [[Hasmonea Lwów]] 5:0. W klubie pojawił się także nowy trener z Czech [[František Koželuh]], a w drużynie zadebiutował dziewiętnastoletni wówczas [[Władysław Szczepaniak]], który w przyszłości stanie się symbolem klubu. Trener Kożeluch został zdymisjonowany po pierwszym sezonie, a klub pozostał bez trenera. W efekcie po pierwszej połowie sezonu drużyna zajmowała ostatnie miejsce w tabeli. Jedynym ratunkiem okazało się być zatrudnienie profesjonalnego trenera w połowie 1929 roku, a był nim były gracz [[Rapid Wiedeń|Rapidu Wiedeń]], Josef Steyskal. Ostatecznie drużyna zajęła 7. miejsce tych [[Liga polska w piłce nożnej (1929)|rozgrywkach]]. W tym samym roku w drużynie zadebiutował też szesnastoletni [[Zenon Odrowąż|Zenon Pieniążek]], kolejna zasłużona postać dla warszawskiego klubu.

W latach trzydziestych, w dobie kryzysu, Polonia ponownie straciła trenera. Pomimo to w rozgrywkach w 1930 roku, piłkarze zajęli 4. miejsce w [[Liga polska w piłce nożnej (1930)|Lidze]], tuż za drużyną Legii. W następnym roku było już gorzej i drużyna zakończyła [[Liga polska w piłce nożnej (1931)|sezon]] na 7. miejscu. W kolejnym sezonie klub doświadczył po raz pierwszy gorzkiego smaku degradacji z [[Liga polska w piłce nożnej (1931)|rozgrywek ligowych]]. Pomimo to, właśnie wtedy, gracz Czarnych Koszul [[Jerzy Bułanow]], został wybrany przez [[Przegląd Sportowy]] najlepszym polskim piłkarzem. Pomimo degradacji, w klubie pozostali tacy zawodnicy jak: Bułanow, Szczepaniak czy Odrowąż. Dzięki temu w kolejnym sezonie Polonia wygrała rozgrywki w niższej klasie i ponownie znalazła się w gronie najlepszych klubów grających w [[Liga polska w piłce nożnej (1934)|Lidze]] w 1934 r. W tamtych rozgrywkach warszawski klub odniósł spektakularny sukces pokonując jako jedyna drużyna w [[Chorzów -Batory (Chorzów)|Hajdukach Wielkich]] przyszłego mistrza kraju, drużynę [[Ruch Chorzów|Ruchu]]. Ostatecznie Polonia zajęła 9. miejsce w tych rozgrywkach. Kolejny sezon w [[Liga polska w piłce nożnej (1935)|roku 1935]] stał się jednym z najgorszych w historii klubu. Drużyna zanotowała spadek z ligi i to w bardzo kiepskim stylu, gdyż w całym sezonie drużyna zdobyła zaledwie 8 punktów. W 1936 roku Polonia w dalszym ciągu grała bardzo słabo. Pomimo to, w jej szeregach nadal występowali wierni jej piłkarze, Bułanow i Szczepaniak. Ten drugi zagrał nawet na [[Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1936|Igrzyskach Olimpijskich w 1936 roku]], gdzie pełnił rolę kapitana polskiej reprezentacji, którą to funkcję przejął od Bułanowa, po zakończeniu przez niego kariery międzynarodowej.

=== Lata 1946–1991. Pierwsze Mistrzostwo Polski 1946, okres PRL ===

Działalność klubu została wznowiona wkrótce po zakończeniu okupacji niemieckiej. Początkowo klub, z inicjatywy jednego z przedwojennych zawodników Polonii, [[Zenon OdrowążPieniążek|Zenon Pieniążek „Odrowąż”]], reaktywował się pod patronatem Milicji Obywatelskiej. Współpraca ta została jednak zakończona już w sierpniu 1945 r. Pierwszy mecz Polonia rozegrała [[25 marca]] [[1945]] roku na boisku AZS w Parku Skaryszewskim z lokalnym rywalem RKS Okęcie. Spotkanie zakończyło się wynikiem 3:3. Był to zarazem pierwszy mecz w wyzwolonej stolicy.

W 1946 roku, grając w zrujnowanej [[Warszawa|Warszawie]], Czarne Koszule zdobyły pierwszy tytuł [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|mistrzowski]]. Mecz finałowy Polonia grała na stadionie [[Stadion Wojska Polskiego w Warszawie|Wojska Polskiego]] przy Łazienkowskiej. Pokonując 3:2 [[AKS Chorzów]] zdobyła pierwszy dla Warszawy tytuł mistrzowski. Stadion przy Konwiktorskiej, położony na [[Nowe Miasto (Warszawa)|Nowym Mieście]], był zrujnowany działaniami wojennymi i został odbudowany dopiero kilka lat po wojnie. Do czasu odbudowania stadionu Poloniści grali na innych boiskach w Warszawie. Na początku 1949 roku Polonia została zaproszona przez [[Brazylia|brazylijski]] klub [[CR Vasco da Gama]] na rozegranie kilku meczów towarzyskich, jednak ówczesne władze nie zgodziły się na wyjazd Polonii za granicę. W tym roku również Polonia Warszawa została przemianowana przez władze komunistyczne na nazwę ''Kolejarz Warszawa''. Od 1950 roku Polonia (wtedy ''Kolejarz'') grali w bordowych koszulkach, niebieskich spodenkach oraz z kolejarskim znakiem na koszulkach. W 1952 roku Polonia zdobyła drugie powojenne trofeum, [[Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn|Puchar Polski]], w finałowym meczu pokonując [[Legia Warszawa (piłka nożna)|Legię Warszawa]] na Łazienkowskiej 1:0. Był to ostatni sukces Czarnych Koszul w tamtych czasach. Mimo tego sukcesu, w tym samym roku Polonia spadła do drugiej ligi. Przyczyn degradacji było kilka. Polonia spadła z ligi, mimo iż zdobyła puchar, który rok wcześniej dał tytuł mistrza Polski [[Ruch Chorzów|Ruchowi Chorzów]]. Pierwsza połowa lat 50. to czarny okres [[stalinizm]]u, ówczesne władze chciały usunąć wszystko co miało związek z dawną [[Polska|Polską]]. Każdemu klubowi dano resortowego „sponsora”, Polonii przypadła kolej, która, w przeciwieństwie do [[górnictwo|górników]], [[Siły zbrojne|wojska]] i [[milicja|milicji]], do bogatych nie należała. Trzeba jednak przyznać, że nieudolność działaczy też nie pomogła klubowi w utrzymaniu. Późniejszą tułaczkę Polonii po niższych ligach, spowodowało uczynienie centralnym klubem [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] [[Lech Poznań|poznańskiego Lecha]], który finansowany był kosztem KSP. Doprowadziło to klub do wieloletniej marginalizacji, nie tylko Polonię, ale także inne kluby kolejowe. Jeszcze kilkanaście lat po spadku na Polonię przychodziło nawet po dziesięć tysięcy kibiców. Później stopniowo sympatię Warszawy przejmowała Legia, która mogła się pochwalić znacznymi sukcesami. W 1954 roku drużyna została zdegradowana do III Ligi. Przez okres [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] i początków [[III Rzeczpospolita|III RP]] Polonia grała w drugiej i trzeciej klasie rozgrywkowej. Od degradacji z ekstraklasy Polonia Warszawa czekała aż 41 lat na ponowny występ w najwyższej klasie rozgrywkowej.

=== Lata 1999–2001. Drugie Mistrzostwo Polski ===

Do sezonu [[I liga polska w piłce nożnej (1999/2000)|1999/2000]] Polonia nie przystępowała jako faworyt. Pod koniec rundy jesiennej po raz pierwszy w historii Czarne Koszule zostały liderem ekstraklasy. Zespół prowadzili wtedy [[Jerzy Engel]] i [[Dariusz Wdowczyk]]. W przerwie zimowej sprowadzono kilku znakomitych piłkarzy, m.in. [[Tomasz Wieszczycki|Tomasza Wieszczyckiego]] i [[Tomasz Kiełbowicz|Tomasza Kiełbowicza]], którzy okazali się bardzo dobrym wzmocnieniem. W tym czasie w drużynie Polonii Warszawa występował pierwszy czarnoskóry [[reprezentanciReprezentanci Polski w piłce nożnej mężczyzn|reprezentant Polski w piłce nożnej]] [[Emmanuel Olisadebe]]. W rundzie wiosennej Czarne Koszule przegrały tylko dwa mecze (w tym jeden już po zapewnieniu tytułu) i jeden zremisowały. Mistrzostwo Polonia zapewniła sobie, pokonując na Łazienkowskiej [[Legia Warszawa (piłka nożna)|Legię Warszawa]] 3:0. Wcześniej zdobyła [[Puchar ligi w polskiej piłce nożnej|Puchar Ligi]], zwyciężając na „neutralnym” [[Stadion Wojska Polskiego w Warszawie|stadionie Wojska Polskiego]] Legię 2:1. W lipcu Czarne Koszule potwierdziły swoje panowanie w polskiej piłce, zdobywając [[Superpuchar Polski w piłce nożnej|Superpuchar]] po zwycięstwie nad zdobywcą [[Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn|Pucharu Polski]] [[Amica Wronki|Amicą Wronki]] [[Superpuchar Polski w piłce nożnej 2000|4:2]]. Później Polonia odpadła w kwalifikacjach do [[Liga Mistrzów UEFA|Ligi Mistrzów]] (dwumecz z [[Panathinaikos AO|Panathinaikosem Ateny]] 2:2 i 1:2, do awansu było bardzo blisko), wcześniej jednak eliminując [[FC Dinamo Bukareszt]]. Jednak nie wszystko na Konwiktorskiej było idealne. Mistrzostwo drużyna zdobyła grając ze sztucznie dołączonym członem w nazwie jako Hoop Polonia Warszawa. Romanowski nie spełnił wymagań i wypłat sponsorowi, dlatego też firma [[Hoop Polska]] wycofała się ze sponsoringu kilka miesięcy później. W efekcie Polonia oraz jej właściciel zadłużyli się. W sezonie [[I liga polska w piłce nożnej (2000/2001)|2000/01]] Czarne Koszule w lidze grały słabo, jednak zdołały zdobyć [[Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn|Puchar Polski]]. Potem z finansowania zadłużonego klubu wycofał się [[Janusz Romanowski]], a klub przejęła nowo utworzona spółka KSP Polonia Warszawa, której właścicielem był [[Jan Raniecki]], kibic, który w Polonię postanowił włożyć własny majątek.

Przez kolejne lata Polonia osiągała coraz gorsze wyniki, a działania Jana Ranieckiego oceniane były skrajnie. Aby otrzymać licencje na grę w ekstraklasie potrzebne były inwestycje. Klub był na granicy bankructwa. Jedni byli mu wdzięczni za uratowanie klubu przed zagładą, wspieranie go oraz organizowanie działań takich jak wydawanie klubowego czasopisma, promowanie klubu wśród młodzieży szkolnej (akcja „Kibic”), budowę nowej trybuny „Kamiennej” oraz sztucznego oświetlenia i ogrzewanej murawy z częściowo własnych pieniędzy. Inni ostro krytykowali prowadzenie klubu twardą ręką oraz złe decyzje personalne. Najgorszym okazał się być sezon 2005/2006. Jan Raniecki od pewnego czasu zdecydowany był sprzedać klub, jednak szukał wiarygodnego następcy który mógłby rozwijać klub oraz poczynić w nim dalsze, konieczne, inwestycje. Rozmowy prowadzone z firmą developerską [[J.W. Construction Holding|J.W. Construction]] oraz angielską firmą [[Global Soccer Agency]] przedłużały się w nieskończoność. Chaos w klubie, oraz nagła śmierć Jana Ranieckiego 1 marca 2006 spowodowały, że klub nie był stanie utrzymać się w Ekstraklasie, zajął 15. miejsce i wraz z ostatnim w tabeli Lechem Poznań spadł z Ekstraklasy. Nowym właścicielem została firma [[J.W. Construction Holding|J.W. Construction]] oraz jej prezes i założyciel [[Józef Kazimierz Wojciechowski|Józef Wojciechowski]], która jednak do końca sezonu, a także przez pół kolejnego drugoligowego sezonu 2006/2007 borykała się z bałaganem w klubie oraz roszczeniami Global Soccer Agency, zajmując na koniec sezonu 6. miejsce. Sezon 2007/2008 Polonia również rozegrała w II lidze (obecnie 1. liga), kończąc go na 7. miejscu. Drużyna dzięki fuzji z Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski w następnym sezonie rozpoczęła rozgrywki w Ekstraklasie<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.pb.pl/polonia-warszawa-polaczyla-sie-z-groclinem-grodzisk-wlkp-440919 |tytuł=Polonia Warszawa połączyła się z Groclinem Grodzisk Wlkp.|opublikowany=https://www.pb.pl|data dostępu=2020-01-05}}</ref>.

* [[I ligaLiga polska w piłce nożnej (1948)|1948]]: 7. miejsce w I lidze

* 1969/1970: 5. miejsce w III lidze

* 1970/1971: 12. miejsce w III lidze

* 2016/2017: 15. miejsce w II lidze. Spadek do III ligi

* 2017/2018: 4. miejsce w III lidze w grupie I

* 2018/2019: 6. miejsce w III lidze w grupie I

| {{flaga|EST}} [[Tallinna JK Sadam|Sadam Tallinn]]

| {{flaga|HUN}} [[Vasas SC (piłka nożna)FC|Vasas SC]]

| [[Puchar Intertoto UEFA (2003)|2003]]

| {{flaga|KAZ}} [[TobyłToboł KostanajKustanaj|Toboł Kostanaj]]

Polonia występowała w kwalifikacjach do [[Liga Mistrzów UEFA|Ligi Mistrzów UEFA]] w 2000 roku. <br /> Jako Mistrz Polski rozpoczęła rozgrywki w drugiej rundzie kwalifikacyjnej, w której wyeliminowała rumuński zespół [[FC Dinamo Bukareszt]]. Odniosła dwukrotne zwycięswo, w pierwszym meczu 4:3, a w drugim 3:1<ref>{{cytuj stronę

}}</ref>. <br /> W trzeciej rundzie kwalifikacyjnej Polonia trafiła na grecki zespół [[Panathinaikos AO]] z którym przegrała zmagania o fazę grupową Ligi Mistrzów, remisując w pierwszym meczu 2:2, a w drugim przegrywając 1:2<ref>{{cytuj stronę

<br /> Z powodu braku stadionu spełniającego wymagania licencji UEFA Polonia domowe mecze rozgrywała na Stadionie Miejskim w Płocku.

}}</ref>. Natomiast w trzeciej rundzie spotkali się z zespołem [[Vasas SC (piłka nożna)FC|Vasas SC]], który pokonali w pierwszym meczu 2:0, a w drugim 2:1<ref>{{cytuj stronę

}}</ref>. Natomiast swój ostatni występ w tym pucharze Polonia miała w [[2003]] roku. Jednak wystąpili oni jedynie w pierwszej rundzie grając z [[Toboł Kustanaj|Tobył Kostanaj]] z, którym przegrała dwukrotnie 0:3 i 1:2<ref>{{cytuj stronę

3 kwietnia 2007 na konferencji prasowej w Ratuszu obwieszczono plany miasta Warszawy na modernizację stadionu piłkarskiego Polonii jako w pełni zadaszonego obiektu na 15 tys. miejsc siedzących, jak i wybudowania przy nim [[hala (budownictwo)|hali]] sportowej dla [[koszykówka|koszykówki]] na 4,5 tys. widzów i krytego [[basen pływackiPływalnia|basenu]] 50-metrowego<ref>{{cytuj stronę

}}</ref>. Plany do dnia dzisiejszego nie zostały zrealizowane ze względu na brak wsparcia władz Warszawy. 30 sierpnia 2018 Rada m. st. Warszawy przegłosowała uchwałę o przekazaniu 158 milionów złotych na rozbudowę Centrum Szkolenia Młodzieży przy ul. Konwiktorskiej 6, co oznacza gruntowną modernizację i rozbudowę stadionu piłkarskiego oraz m. in. hali sportowej w kompleksie przy ul. Konwiktorskiej<ref>{{Cytuj |tytuł = Rada przegłosowała środki na modernizację Polonii |data dostępu = 2018-08-31 |opublikowany = www.dumastolicy.pl |url = http://www.dumastolicy.pl/2018/08/30/rada-przeglosowala-srodki-na-remont-polonii-158-mln-zl-na-stadion/ |język = pl-PL}}</ref>.