Bitwa pod Kachowką: Różnice pomiędzy wersjami

7 sierpnia 1920 r. jednostki 13 Armii, dowodzonej przez [[Robert Ejdeman|Roberta Ejdemana]], przeprawiły się przez [[Dniepr]] w rejonie wsi Bolsza Kachowka (ob. miasto [[Kachowka]]). Zdobycie przez czerwonych przyczółka na lewym brzegu rzeki miało na celu zatrzymanie marszu białych z Krymu na Ukrainę Prawobrzeżną, a w dalszej perspektywie uniemożliwienie zgrupowaniu wojsk Wrangla, które wyszły z półwyspu, powrotu na Krym<ref name=":0">''Kachowskij...'', s. 254.</ref>. Czerwoni zdobyli kilka przyczółków na lewym brzegu Dniepru, jednak tylko ten pod Kachowką został utrzymany<ref name=":2">E. Mawdsley, ''Wojna...'', s. 334.</ref>. Do 12 sierpnia 52 dywizja strzelecka, 15 dywizja strzelecka oraz [[Dywizja Łotewska]], a następnie również 51 dywizja strzelecka, przemieszczając się dalej na południe, osiągnęły linię Bolszaja Kopań-Bolszaja Majaczka-Lubimowka-Biełocerkowka<ref name=":0" />. 51 dywizję, dowodzoną przez [[Wasilij Blücher|Wasilija Blüchera]], uważano za najlepszą jednostkę w czerwonej 6 Armii<ref name=":1">{{Cytuj |autor = J. Bielasz |tytuł = Оборона Каховского плацдарма |data = |data dostępu = 2020-02-10 |opublikowany = warspot.ru |url = https://warspot.ru/4163-oborona-kahovskogo-platsdarma |język = ru}}</ref>. Z 51 dywizji wydzielono brygadę uderzeniowo-ogniową, do której wcielono najbardziej doświadczonych, zdyscyplinowanych i najlepiej zbudowanych żołnierzy. Na jej wyposażeniu znalazły się trzy czołgi (które ostatecznie nie wzięły jednak udziału w bitwie), dwa oddziały samochodów pancernych, dwa pułki piechoty (łącznie mniej niż 6 tys. żołnierzy), 200 karabinów maszynowych, bateria stacjonarnych ''фугаснымиmiotaczy огнемётами СПСognia, батареюbateria шестидюймовыхsześciocalowych гаубицhaubic, бомбомёты и миномёты''moździerze oraz oddział łączności<ref name=":1" />. Pod kontrolą czerwonych pozostawały cztery przeprawy przez Dniepr<ref name=":0" />.