Bitwa pod Kachowką: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
{{W edycji}}
'''Bitwa pod Kachowką''' - walki stoczone podczas wojny domowej w Rosji między 7 sierpnia a 28 października 1920 r. między jednostkami czerwonej 13 Armii a białym 2 korpusem wchodzącym w skład Sił Zbrojnych Południa Rosji. ▼
▲'''Bitwa pod Kachowką''' - walki stoczone podczas [[Wojna domowa w Rosji|wojny domowej w Rosji]] między 7 sierpnia a 28 października 1920 r. między jednostkami czerwonej 13 Armii a białym 2 korpusem wchodzącym w skład [[Siły Zbrojne Południa Rosji|Sił Zbrojnych Południa Rosji]]. Czerwoni bronili w niej zajętego na prawym brzegu Dniepru przyczółka w pobliżu Kachowki, który miał być punktem wyjścia do dalszej ofensywy w kierunku Krymu i ostatecznego pokonania Sił Zbrojnych Południa Rosji. Szturm białych na przyczółek zakończył się klęską.
Była to jedna z nielicznych bitew wojny domowej w Rosji o charakterze zbliżonym do pozycyjnych walk na froncie zachodnim I wojny światowej<ref name=":2" /><ref name=":1" />. Obie strony skierowały do niej najlepsze siły i sprzęt, jakimi dysponowały<ref name=":1" />.
== Tło wydarzeń ==
W czerwcu i lipcu 1920 r. Armia Czerwona odniosła szereg sukcesów na [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie z Polską]], zbliżając się coraz bardziej do [[Warszawa|Warszawy.]] Zaangażowanie przez bolszewicki rząd znacznych sił na froncie polskim stworzyło nowe szanse dla Sił Zbrojnych Południa Rosji pod dowództwem [[Piotr Wrangel|Piotra Wrangla]]. 10 sierpnia 1920 r. Francja oficjalnie uznała, iż Wrangel de facto sprawował rządy na południu Rosji. W zamian biały dowódca obiecał po zwycięstwie nad bolszewikami spłacić długi carskiej Rosji, zwołać zgromadzenie narodowe i przeprowadzić reformę rolną<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 301-302.</ref>. Po zwycięstwie wojsk polskich w bitwie warszawskiej Wrangel postanowił przyspieszyć dalsze działania ofensywne z Krymu i Północnej Taurydy, mając nadzieję, że zdoła utworzyć wspólny front z Polską i przekonać rząd w Warszawie do kontynuowania wojny z bolszewikami zamiast zawierania układu pokojowego<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 302-303.</ref>. Natomiast celem bolszewików pozostawało jak najszybsze rozbicie Sił Zbrojnych Południa Rosji.▼
▲W czerwcu i lipcu 1920 r. Armia Czerwona odniosła szereg sukcesów na wojnie z Polską, zbliżając się coraz bardziej do Warszawy. Zaangażowanie przez bolszewicki rząd znacznych sił na froncie polskim stworzyło nowe szanse dla Sił Zbrojnych Południa Rosji pod dowództwem Wrangla. 10 sierpnia 1920 r. Francja oficjalnie uznała, iż Wrangel de facto sprawował rządy na południu Rosji. W zamian biały dowódca obiecał po zwycięstwie nad bolszewikami spłacić długi carskiej Rosji, zwołać zgromadzenie narodowe i przeprowadzić reformę rolną<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 301-302.</ref>. Po zwycięstwie wojsk polskich w bitwie warszawskiej Wrangel postanowił przyspieszyć dalsze działania ofensywne z Krymu i Północnej Taurydy, mając nadzieję, że zdoła utworzyć wspólny front z Polską i przekonać rząd w Warszawie do kontynuowania wojny z bolszewikami zamiast zawierania układu pokojowego<ref>P. Kenez, ''Red Advance...'', s. 302-303.</ref>. Natomiast celem bolszewików pozostawało jak najszybsze rozbicie Sił Zbrojnych Południa Rosji.
== Przebieg bitwy ==
| |||