Bitwa pod Kachowką: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox, szablon |
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 12:
|strona1 = {{flaga grafika|Red flag.svg}} Rosja Radziecka
|strona2 = [[Armia Rosyjska Wrangla]]
|dowódca1 = [[Michaił Frunze]]<br/>[[Ijeronim Uborewicz]]<br/>[[Wasilij Blücher]]
|dowódca2 = [[Piotr Wrangel]]<br/>[[Władimir Witkowski]]<br/>[[Nikołaj Babijew]]
|siły1 =
Linia 23:
}}
{{Front południowy wojny domowej w Rosji}}
'''Bitwa pod Kachowką''' - walki stoczone podczas [[Wojna domowa w Rosji|wojny domowej w Rosji]] między 7 sierpnia a 28 października 1920 r. między jednostkami czerwonej 13 Armii a białym 2 korpusem wchodzącym w skład [[Armia Rosyjska Wrangla|Armii Rosyjskiej]] gen. [[Piotr Wrangel|Wrangla]]. Czerwoni bronili w niej zajętego na prawym brzegu Dniepru przyczółka w pobliżu [[Kachowka|Kachowki]], który miał być punktem wyjścia do dalszej ofensywy w kierunku Krymu i ostatecznego pokonania białych na froncie południowym. Szturm białych na przyczółek 14 października 1920 r. zakończył się klęską.
Była to jedna z nielicznych bitew wojny domowej w Rosji o charakterze zbliżonym do pozycyjnych walk na froncie zachodnim [[I wojna światowa|I wojny światowej]]<ref name=":2" /><ref name=":1" />. Obie strony skierowały do niej najlepsze siły i sprzęt, jakimi dysponowały<ref name=":1" />.
== Tło wydarzeń ==
Linia 31:
== Przebieg bitwy ==
▲=== Utworzenie przyczółku kachowskiego ===
7 sierpnia 1920 r. jednostki 13 Armii, dowodzonej przez [[Robert Ejdeman|Roberta Ejdemana]], przeprawiły się przez [[Dniepr]] w rejonie wsi Bolsza Kachowka (ob. miasto [[Kachowka]]). Zdobycie przez czerwonych przyczółka na lewym brzegu rzeki miało na celu zatrzymanie marszu białych z Krymu na Ukrainę Prawobrzeżną, a w dalszej perspektywie uniemożliwienie zgrupowaniu wojsk Wrangla, które wyszły z półwyspu, powrotu na Krym<ref name=":0">''Kachowskij...'', s. 254.</ref>. Czerwoni zdobyli kilka przyczółków na lewym brzegu Dniepru, jednak tylko ten pod Kachowką został utrzymany<ref name=":2">E. Mawdsley, ''Wojna...'', s. 334.</ref>. Do 12 sierpnia 52 dywizja strzelecka, 15 dywizja strzelecka oraz [[Dywizja Łotewska]], a następnie również 51 dywizja strzelecka, przemieszczając się dalej na południe, osiągnęły linię Bolszaja Kopań-Bolszaja Majaczka-Lubimowka-Biełocerkowka<ref name=":0" />. 51 dywizję, dowodzoną przez [[Wasilij Blücher|Wasilija Blüchera]], uważano za najlepszą jednostkę w czerwonej 6 Armii<ref name=":1">{{Cytuj |autor = J. Bielasz |tytuł = Оборона Каховского плацдарма |data = |data dostępu = 2020-02-10 |opublikowany = warspot.ru |url = https://warspot.ru/4163-oborona-kahovskogo-platsdarma |język = ru}}</ref>. Z 51 dywizji wydzielono brygadę uderzeniowo-ogniową, do której wcielono najbardziej doświadczonych, zdyscyplinowanych i najlepiej zbudowanych żołnierzy. Na jej wyposażeniu znalazły się trzy czołgi (które ostatecznie nie wzięły jednak udziału w bitwie), dwa oddziały samochodów pancernych, dwa pułki piechoty (łącznie mniej niż 6 tys. żołnierzy), 200 karabinów maszynowych, bateria stacjonarnych miotaczy ognia, bateria sześciocalowych haubic, moździerze oraz oddział łączności<ref name=":1" />. Pod kontrolą czerwonych pozostawały cztery przeprawy przez Dniepr<ref name=":0" />.
| |||