Muzyka renesansu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Charakterystyka muzyki renesansu: Literówka Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m Wycofano edycje użytkownika 5.173.97.4 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 176.58.21.167. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 29:
== Charakterystyka muzyki renesansu ==
'''Lata: [[1430]]-[[1600]]'''
W renesansie zaczęto uważać muzykę za sztukę - wynik wiedzy, umiejętności i talentu. Zwracano uwagę na wartość muzyki i na jej wpływ na człowieka. Tu kompozytor stał się mistrzem, teoretyk natomiast jedynie osobą zajmującą się zapisywaniem i porządkowaniem zdarzeń.
Głównymi gatunkami muzyki religijnej pozostawały: [[msza (muzyka)|msza]], [[oficjum]] ([[magnificat]], [[hymn]], [[antyfona]]) oraz [[motet]] (najczęściej z tekstem psalmodycznym). W muzyce świeckiej dominowały pieśni: francuska [[chanson]], włoski [[madrygał]] oraz popularne utwory w prostej, akordowej technice i nierzadko w tanecznych rytmach ([[frottola]], [[balletto]], [[villanella]]).
Chociaż nadal bezwzględnie dominowała muzyka wokalna, coraz większą rolę odgrywały instrumenty. Na czoło wysuwały się instrumenty umożliwiające grę akordową; szczególnie popularna jako instrument akompaniujący i solowy była [[lutnia renesansowa|lutnia]]. Udoskonalono instrumenty klawiszowe: [[szpinet]], [[klawikord]], [[organy]] (wynaleziono podwójne klawiatury ręczne oraz klawiaturę nożną). W Holandii popularność zyskały [[carillons]] (kuranty) budowane z szeregu dzwonów połączonych z klawiaturą. Rosła ilość warsztatów budowniczych instrumentów, gdzie powstawały całe "rodziny" odpowiadające układowi chóralnemu, np. flety dyszkantowe (sopranowe), altowe, tenorowe, basowe. Ideałem stało się brzmienie eufoniczne, podkreślające spójność głosów.
Odrodzenie sztuki starożytnej, tak istotne dla literackiej i plastycznej kultury europejskiej XV i XVI wieku, w muzyce nie odgrywa równie doniosłej roli. Z jednej bowiem strony antyczną teorię muzyki kultywowano w średniowieczu od czasów [[Anicius Manlius Severinus Boethius|Boecjusza]], ale sama muzyka starożytna pozostawała muzyką. W praktyce kompozytorskiej wpływ antyku był więc pośredni: w XV w. popularnością cieszyli się improwizujący śpiewacy towarzyszący sobie na wioli lub lutni i naśladujący [[Orfeusz]]a, a u schyłku XVI w. dysputy florenckich intelektualistów dały początek operze ([[Camerata florencka]]).
| |||